Anatoliy T. Fomenko
ANTİKÇAĞ ORTA ÇAĞ'DIR

"Antik Çağ Orta Çağ'dır" kitabındaki resim altı yazıları

BÖLÜM 1.

Res.1.1. İmparator Marcus Aurelius’un “antik” heykeli. F. Gregorovius’a göre, [196] Rikobald “antik” heykelin Papa III. Clemens’in emri üzerine yaptırılıp dikilmiş olduğunu ileri sürmüştü. Ancak bu durumda XI. yüzyılın sonu “Antik Çağ”da bulunuyor. [958]’den alınmıştır, s.9.

Res.1.2. XVI. yüzyılda yaşayan meşhur ressam Jacopo Tintoretto’ya ait “Roma imparatoru Vitellius’un başının etüdü”. Skaliger kronolojisine göre İmparator Vitellius’tan kendisini aşağı yukarı 1470-1500 sene ayırıyor. [714]’ten alınmıştır, s.52.

Res.1.3. Güya XIII. yüzyılın sonuna ait olan meşhur Hereford haritası. Çapı aşağı yukarı 1,3 metredir. Sol alt köşesinde “eski” Roma imparatoru Augustus tahtta tasvir edilmiştir. Başında Hristiyan haçlı bir taç var. [1160]’dan alınmıştır, s.35. Ayrıca bkz. [1177], s.311.

Res.1.4. Hereford haritasının sol alt köşesi. “Antik” Roma imparatoru Augustus. Başında Hristiyan HAÇI İLE tamamlanan taç var. [1177]’den alınmıştır, s.206.

Res.1.5. Hereford haritasının bir parçası. “Antik” Octavianus Augustus’un başında Hristiyan haçlı Orta Çağ tacı var. [1177]’den alınmıştır, s.206.

Res.1.6. “Antik” Octavianus Augustus’un başında Hristiyan haçlı bir taç var. [1177]’den alınmıştır, s.206.

Res.1.7. İmparator Octavianus Augustus’un “antik” heykeli. Vatikan Müzesi. Skaliger tarihinin “görsel aracı” olarak büyük ihtimalle en erken XVII. yüzyılda yaratılmıştır. [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.489.

Res.1.7a. Tacitus’un Terni’deki çağdaş anıtı. Olasılıkla “antik” imaj keyfi şekilde uydurulmuştur. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.7b. Justus Lipsius’un, Tacitus’un yapıtlarının güya 1598 senesinde hazırladığı yayını. İnternet’ten, Wikipedia’dan alınmıştır.

Res.1.8. Poggio Bracciollini. Poggio Bracciolini, "De varietate fortunae" kitabındaki minyatür, güya XV. yüzyıl. Çağdaş yorumcu şöyle yazıyor: “Bu nefis minyatür, on beşinci yüzyılın en meşhur maceraperestlerinden biri olarak klasik geçmişi araştıran Poggio’yu tasvir ediyor. Poggio Bracciollini Roma’nın viranelerini dolaşarak sokaklarda geziniyor” [1374], s.92.

Res.1.9. Poggio Bracciolini’nin tasviri, güya XV. yüzyıl. [1374]’ten alınmıştır, s.92.

Res.1.10. Titus Livius’un güya XV. yüzyılda bastırılan "Historiarum ab Urbe condita" eserinin ilk sayfası. Olasılıkla yazar, yani Titus Livius’un kendisi tasvir edilmiştir. Bütün döşeme belirgin bir şekilde Orta Çağ’a aittir. [1485]’ten alınmıştır, res.349.

Res.1.11. Parça. Orta Çağ yazarı, büyük ihtimalle Titus Livius’un kendisi. [1485]’ten alınmıştır, res.349.

Res.1.12. “Antik” Titus Livius’un kitabının sayfasındaki Hristiyan haçı. [1485]’ten alınmıştır, res.350.

Res.1.13. “Rahiplerin eğlenceli evi”. Rahiplerin sarhoşluk sefahatini gösteren XII. yüzyıla ait Hollanda karikatürü. “Karikatür”de bir yazı var: “Yıldızlara giden yol budur”. [492]’den alınmıştır, cilt 1, s.223.

Res.1.14. Papa X. Leo’nun azgın hayatının “karikatür”ü. XVI. yüzyıla ait bakır üzerine gravür. [492]’den alınmıştır, s.181.

Res.1.15. 1668 senesinde çıkan “Cadılık üzerine kılavuz” kitabının başındaki resim. “Cadıların derintisi”nin önyargılı tasviri. [492]’den alınmıştır, cilt 1, s.95.

Res.1.16. Dosso Dossi’nin “Baccanale” tablosu, Roma’daki Castel Sant’Angelo. [138]’den alınmıştır, s.80.

Res.1.17. Dionisius bayramı. “Antik” attik lahidin rölyefi. [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.103.

Res.1.18. Pieter Paul Rubens’in “Bacchanal” tablosu. Yaklaşık 1615 senesi. [188]’den alınmıştır, yaprak 44.

Res.1.18a. “Bacchanal”. Poussin Nicholas’ın tablosu. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.19. Üstteki resimlerde Strazburg Katedrali’nin sütun başlığının parçaları görülüyor. Ayı kutsal su dolu bir kabı taşıyor, ardından haçla bir kurt, onun ardından meşale ile bir tavşan vb. Ayrıca: a) İmparatorluk kütüphanesinde yer alan ibret verici Orta Çağ Kutsal Kitabı’ndaki minyatür (166 Nolu). b) Bazı Batı Avrupa katedrallerinde günümüze kadar saklanan Orta Çağ Hristiyan-Bacchus görüntüleri. [1064]’ten alınmıştır.

Res.1.20. Şiva Lingamurti’nin taş Hindu tasviri. Hindu tanrısı Şiva-Rudra’nın fallik sureti. [533]’ten alınmıştır, cilt 1, s.222.

Res.1.21. Bazı Batı Avrupa katedrallerinde günümüze kadar saklanan Orta Çağ Hristiyan- Bacchus görüntüleri. Mesela Paris Notre Dame Katedrali’nin ana kapısının takının tonozundaki (çağdaş görüşe göre) edep dışı görüntüler. Paris, Fransa. Magdeburg’taki katedralin sütun başlığındaki tasvirler. Tekenin üzerinde oturan çıplak kadın, maymun ise gitar çalıyor. Otte, "Manuel de l'Arche'ologie de l'art religieux an moyen a'ge", 1884. [1064]’ten alınmıştır.

Res.1.22. Bazı Batı Avrupa katedrallerinde bu zamana kadar saklanan Orta Çağ Hristiyan- Bacchus görüntüleri. Bir başka örnek - Bir genç kadın kocasını burnundan çekiyor. Ploérmel Kilisesi’nin ana kapısındaki yontu. [1064]’ten alınmıştır.

Res.1.23. “Yoksullar için Kutsal Kitap”tan bir eski minyatür. Fransa, güya 1220 senesi. “Yasak aşk: Şeytanlar kadın ve erkek homoseksüelliğini teşvik ediyorlar” [643:2], s.166, res.4.

Res.1.24. Hollanda Saatli Kitabı’ndan eski minyatür, “Bir genç geneleve giriyor”. Çağdaş yorumcular bunu ibret verici ilan ediyorlar. [643:2]’den alınmıştır, s.166, res.3.

Res.1.25. Roma kilisesi konulu Orta Çağ Hollanda “karikatürü”. [492]’den alınmıştır, cilt 1, s.17.

Res.1.26. Kutsal Kitap’ın “Ezgiler Ezgisi”nin erotik yerleri üzerindeki yorumları içeren bir Alman elyazmasından sayfalar. Güya XIII-XIV. yüzyıllar. [643:2]’den alınmıştır, s.88, res.2,3.

Res.1.27. İspanyol katedrali Santiago de Compostela’nın müzesinde saklanan güya 1100 senesine ait taş yontu. Çıplak kadının erotik görüntüsü. Fotoğraf T.N. Fomenko tarafından Haziran 2000’de çekilmiştir.

Res.1.28. İspanyol katedrali Santiago de Compostela’nın müzesinde saklanan Bacchus kadın heykeli, bir başka açıdan çekilmiştir. Haziran 2000.

Res.1.29. Stradford-upon-Avon’daki kilisede bulunan koltuk arkalığında betimlenen geyik üzerinde bir çıplak kadın. Güya XV. yüzyıl. [643:2]’den alınmıştır, s.212, res.3.

Res.1.30. “Maymunlar ve rahip... Maymunlardan biri rahibe poposunu gösteriyor. Missale’nin kenarındaki resim, Fransa, 1323” [643:2]’den alınmıştır, s.156, res.4.

Res.1.31. “Ayı, çıplak popolu adamı kovalıyor. Samore’deki katedralde oturum rölyefi. İspanya, XII. yüzyıl” [643:2]’den alınmıştır, s.157, res.8.

Res.1.31-1. Cenevre’de Orta Çağ St. Pierre Katedrali’ndeki ruhaniler ve şarkıcılar için ayrılan ahşap koltuklardan birinin arkalığında böcek veya kene biçimindeki bir haşere. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından Temmuz 2013’te çekilmiştir.

Res.1.31-2. Yılan ya da ejderha.

Res.1.31-3. Kerevit.

Res.1.31-4. İlişen adam. Dışkılıyor olabilir mi acaba?

Res.1.31-5. Bir canavar. Fotoğraf, 2013 senesi.

Res.1.31-6. Kurbağa ya da kara kurbağası. Bir Hristiyan mabedindeki ruhaniler ve şarkıcılar için ayrılan ahşap koltukların pek tuhaf dekoru. Buradaki Orta Çağ kültünün çağdaş anlamda Hristiyan olduğu kabul edilirse, kara kurbağası ve canavar görüntüleri, kiliseyi ziyaret edenlerin kendilerini ciddi dinî düşüncelere vermelerine neden yardım etmiş olsun ki?

Res.1.31-7. Lozan’daki Saint Francois Kilisesi’ndeki korolar. İsviçre. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 2013’te çekilmiştir.

Res.1.31-8. Koronun sağ tarafındaki deniz kızı.

Res.1.31-9. Koronun sol tarafındaki deniz erkeği.

Res.1.32. Üzerinde Bachanalia yasağı yazan bakır levha. Viyana’da İmparatorluk Antika Müzesi’nde saklanan “antik” orijinal. [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.363.

Res.1.33. Roma’da Cestia Piramidi. Boyu yaklaşık 27 metredir. Bunun XII. yüzyılda yapılmış olduğu kabul ediliyor. Bugün bize burada praetor Caio Cestiu Epulun’un gömülmüş olduğunu söylüyorlar. Piramidin “Mısır modasına” övgü olduğu sanılmaktadır. Petrarca, bunun “antik Romus”n mezarı olduğunu iddia etmiştir. [138]’den alınmıştır, s.41.

Res.1.34. Güya 1388 senesine ait "De Remediis utriusque Fortunae" kitabından Petrarca’nın (Plutarkhos’un mu?) portresi, İtalya (Mailand). Tarihçilerin yorumu: “Petrarca’nın portresi ile...ilk harf” [1485], s.253, res.330.

Res.1.35. Güya 1388 senesine ait "De Remediis utriusque Fortunae" kitabından Petrarca’nın (Plutarkhos’un mu?) bir başka portresi, İtalya (Mailand). Tarihçilerin yorumu: “Petrarca’yı gösteren minyatürün bulunduğu ikinci kitabın başlangıcı” [1485], s.252, res.331.

Res.1.35a. Hartmann Schedel’in güya XV. yüzyıla ait “Dünya vakayinamesi” kitabından Plutarkhos’un eski bir görüntüsü. [1396:1]’den alınmıştır, sayfa CXI. Olasılıkla bu gerçekte Petrarca’dır.

Res.1.36. Atina’da Akropol’deki Partenon Tapınağı. XIX. yüzyıldaki hali. [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.150.

Res.1.37. Atina’da Akropol’deki Partenon Tapınağı. Çağdaş hali. [930]’dan alınmıştır, s.60.

Res.1.38. Partenon’un, “antik” Fidias’un yapıtı Atina heykelinin bulunduğu iç kutsal yerinin çizimi (H. Ralender). [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.153.

Res.1.39. “Antik” Partenonlu Atina. Atina Ulusal Arkeoloji Müzesi’nde saklanan heykelin kopyası. Puşkin Müzesi, Moskova. Fotoğraf, Mayıs 2013. Tarih uzmanlarına göre, Atina’da 1880 senesinde bulunan bu mermer heykeli “Fidias’ın muazzam Partenon tanrıçası heykelinin kopyası olarak görmek gerekiyor”.

Res.1.39a. Partenonlu Atina. Puşkin Müzesi, Moskova. Fotoğraf, Mayıs 2013. Müze levhası şunu bildiriyor: “Eski Çağ’da yok olan Atina Partenos heykelinin güvenilir kopyalarından biri. Orijinalinin boyu 12 metre kadardı”.

Res.1.39b. Atina Ulusal Arkeoloji Müzesi’nde Partenonlu Atina. Gerçekte bu da bir surettir, çünkü orijinalinin “Eski Çağ’da yok olduğu” kabul edilmektedir, yukarıya bakınız. Fotoğraf, Mayıs 2013.

Res.1.40. “Eski” Atina Akropolü’nün restorasyonunun genel görünüşü (H. Ralender). [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.148-149.

Res.1.41. Atina Akropolü’nün viranelerinin güney yönünden genel görünüşü. XIX. yüzyıldaki hali. [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.160.

Res.1.42. Lord Elgin. Tarihçiler bu resim hakkında aşağıdakileri yazıyorlar: “Genç Lord Elgin’in pozu, ASLINDA başta Partenon’daki heykeller ve Akropol’ün diğer yapıları olmak üzere YUNANİSTAN’IN YÜCE SERVETİNİN BİR KISMI ÜZERİNDE HAK İDDİA EDİP BUNLARI İNGİLTERE’YE GÖNDERMESİNİ MÜMKÜN KILAN KİBİRLE DOLUDUR. Daha sonra Lord, ağır şekilde hastalanıp vücudu yaralarla kaplanınca (olasılıkla sifilis tedavisi görürken cıva içeren malzemeler kullanıldığı için), hemen hemen tümüyle burnunu kaybetmiştir, o kadar gudubet hale gelmiştir ki, acımadan başka bir duygu uyandırmıyordu” [198], s.19.

Res.1.42a. 1838 senesine ait iyi korunan bir resim, “Partenon, patlamadan sonraki cami”. Ressam J. Skin. Havaya uçurulan Partenon’un içinde hâlâ ayakta kalan cami (katedral) gözüküyor. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.43. Partenon’un çevresinin 1869 senesine ait fotoğrafı. Bu arazinin Osmanlı yapılarından “kısmen temizlenmiş” olduğu bildirilmektedir [198], s.34. Ama sağda son Osmanlı kulesi hâlâ gözüküyor. [198]’den alınmıştır, s.34-35.

Res.1.44. 1869 senesine ait fotoğrafın bir parçası. Uzakta, Partenon’un sağında Orta Çağ kulesi gözüküyor. Bugün o artık yoktur. Batı Avrupalı restorasyon uzmanları tedbiren onu da yıkmıştır. [198]’den alınmıştır, s.35.

Res.1.45. 1860’lı yıllara ait nadir bulunan bir fotoğraf. Akropol’ün bu kısmı, Osmanlı=Ataman kale burçları yıkıldıktan sonra bu görünüşü kazanmıştır [198], s.38. Atina’daki Nike Tapınağı’nın temeli ve arkasında duran Orta Çağ kulesi gözükür olmuştur. Kısa süre sonra yıkılacaktır. Bugün Osmanlı kulesinin izinin lafı dahi edilmiyor. [198]’den alınmıştır, s.38-39.

Res.1.46. Parça. Orta Çağ Osmanlı kulesinin ve “antik” Atina Nike Tapınağı’nın temelinin aynı taştan ve aynı örme yöntemi ile örülmüş olduğu iyi gözüküyor. Bunların aynı döneme ait yapılar olduğu bellidir. [198]’den alınmıştır, s.39.

Res.1.47. 1865 senesi Akropolü’nün nadir bulunan bir fotoğrafı. Çok sayıdaki Osmanlı yapısının yıkılmasının izleri gözüküyor. Taş ve kırmataş yığınları kalenin duvarlarının birkaç yerinden “akıyor”. Solda henüz yıkılmamış Orta Çağ kulesi gözüküyor. [198]’den alınmıştır, s.40-41.

Res.1.48. Parça. Propylaeu, yanında Osmanlı’nın tahrifatı, restorasyon uzmanlarının emri üzerine utanmadan havaya uçurulan yapılardan kalma kırmataş yığınları. [198]’den alınmıştır, s.40.

Res.1.49. Parça. “Antik” Propylaeu ile açıkça bir bütün oluşturan Osmanlı Orta Çağ kulesi. Bugün o artık yoktur. [198]’den alınmıştır, s.40.

Res.1.50. 1896 senesine ait fotoğraf. Üzerinde Akropol’deki henüz yıkılmayan Osmanlı kulesi gözüküyor. Partenon’dan daha yüksekmiş. [340]’tan alınmıştır, s.40.

Res.1.51. Akropol’ün yukarıdan çağdaş görünüşü. Restorasyon uzmanlarının bıraktığı “antik” binaların, Osmanlı döneminde bütün bu araziyi dolduran yapı kompleksinin hayli az bir kısmını oluşturduğu iyi gözüküyor. Olasılıkla buradaki yapıların çoğu, XV-XVI. yüzyıllara ait Hristiyan Orta Çağ’ın fazla belirgin izlerini taşıyordu. Bu nedenle “antik” manzarayı yeniden kurmak amacıyla yıkılmıştır. [198]’den alınmıştır, s.100-101.

Res.1.52. Laokoon heykelinin güya XVI. yüzyıla ait “restorasyonu”. Üç heykelin de kolları yukarıya doğru kaldırılmıştır. Büyük ihtimalle bu, hiç de “restorasyon” değil, XVI. yüzyıla ait orijinaldir. [198]’den alınmıştır, s.13.

Res.1.52a. Laokoon heykelinin Baccio Bandinelli’nin yaptığı bir başka “restorasyonu”. Burada da heykellerin kolları yukarıya doğru, ancak önceki fotoğrafa göre biraz farklı kaldırılmıştır. Yılanlar da farklı kıvrılıyor. [361]’den alınmıştır, s.27.

Res.1.52b. Laokoon heykelinin bir başka “restorasyonu”. Paolo Andrea Trisconi (1757-1833). Ermitaj Müzesi, St. Petersburg. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.53. Laokoon heykelinin 1960 senesine ait “restorasyonu”. Çağdaş restorasyon uzmanları heykellerin yukarıya kaldırılan üç kolunu kırmışlardı. En büyüğüne bir kırıntı takılmıştır. Ve “bunun derin geçmişte tam da böyle oldu”ğu güvenli bir eda ile bildirilmiştir. [198]’den alınmıştır, s.12.

Res.1.54. Notre Dame Katedrali’nin koro balkonlarının altında 1771 senesinde bulunan ve şimdilik Paris Cluny Müzesi’nde saklanan “Keltik” anıtı. Üstte yarı silinmiş, ama iyi gözüken ESUS, yani JESUS (İSA – Ç.N.) yazısı bulunmaktadır. Ama arkeologlar tarafından “çok eski”, güya Hristiyan öncesi Galler’de bir pagan orman tanrısı olarak ilan edilmiştir. [540:0]’dan alınmıştır, s.23.

Res.1.54a. Üzerinde ESUS, yani İSA yazan “çok eski Keltik” anıtının çizimi. [966]’dan alınmıştır, cilt 2, s.465. Res.1.55. Güya Mesih’in doğumundan 930 sene önce yaşamış olan güya Mezopotamya Asur- Babil Kralı Assur-Nazareh-Khabal. Ancak “eski” Asur Kralı’nın göğsünde çağdaş Ortodoks piskoposlarındaki gibi Hristiyan haçı var [508]; [544]’ten alınmıştır, cilt 4, s.673, res.139.

Res.1.56. Güya “çok eski” Finike tanrıçası Astarte’nin eski görüntüsü [508]; [544], cilt 4, s.673, res.140. Ama elinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asası var.

Res.1.57. “Eski” Frank tanrısı Jüpiter’in güya “eski” Gal heykelciği. Fakat kıyafetinin tümü mutat Hristiyan haçları ile kaplıdır [508]; [544], cilt 4, s.674, res.141.

Res.1.58. Elinde delikli Hristiyan haçını tutan oğlunu emziren “eski” Mısır tanrıçası İsis. [508]; [544]’ten alınmıştır, cilt 4, s.674,5, res.143.

Res.1.58a. İsis, bebek Horus’u (Hor, yani Mesih’i) emziriyor. “Eski” Mısır tunç heykeli. Karnak, güya M.Ö. 664-332 seneleri. [797:0]’dan alınmıştır, s.534.

Res.1.59. Roma katakomplarından Mesih anagramları. [544]’ten alınmıştır, cilt 4, s.675, res.144.

Res.1.60. Hristiyan haçının farklı Orta Çağ şekilleri. T biçimli haça (3 numaralı) ve çatal biçimli haça (5 numaralı) dikkat edelim. Delikli “eski” Mısır Hristiyan haçı da burada gösterilmektedir (20 numaralı). [1427]’den alınmıştır, s.5.

Res.1.61. Güya M.Ö. ikinci binyılın ortalarına ait olan “eski” Suriye mührünün izi. Berlin, Ortadoğu Müzesi. Mührün merkezinde net bir şekilde delikli ya da boyna takılmak üzere ilmikli Hristiyan haçı var. [533]’ten alınmıştır, cilt 1, s.457.

Res.1.62. Olasılıkla Meryem Ana’nın İsa Mesih’in müstakbel annesi olarak Orta Çağ görüntüsü, bugün “çok eski” tanrıça Maia olarak algılanıyor. [544]’ten alınmıştır, cilt 4, s.676, res.145.

Res.1.63. Güya “eski” tanrı Buda’nın bakır heykelciği, ama göğsünde Hristiyan gamalı haçı var. [544]’ten alınmıştır, cilt 4, s.677, res.146.

Res.1.63a. Üzerinde gamalı haç biçiminde nişan ve madalyalar bulunan “antik” Roma askeri. Villa del Casel. İtalya. [768:2]’den alınmıştır, s.47.

Res.1.63b. “Gamalı haç, haçın çeşitlerinden biri, çok eski sembol” [768:2], s.33. Üstte solda “eski” Yunan insanbiçimli küçük çan. Seramik. Güya M.Ö. VIII. yüzyıl. Merkezinde – Buda taş frizi. Pakistan. Sağda merhamet tanrıçası. Çin. Qin hanedanı. [768:2]’den alınmıştır, с.33.

Res.1.63c. Stockholm Protestan Katedrali’nin sütunundaki Hristiyan gamalı haçları. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 2013’te çekilmiştir.

Res.1.63d. Stockholm’deki aynı Hristiyan katedralinin bir başka sütunundaki gamalı haçlar.

Res.1.63e. Hristiyan gamalı haçlarıyla kaplı Etrüsk vazosu. Güya M.Ö. 625-600 seneleri. Bunu iddia eden Stockholm Müzesi’ndeki levhadır. Fotoğraflar 2013 senesinde çekilmiştir.

Res.1.63f. Miken kabında Hristiyan gamalı haçları, müze levhasının bize inandırmaya çalıştığına göre güya M.Ö. 1300-1100 seneleri.

Res.1.63g. Yunan seramiği, güya M.Ö. 900-750 seneleri. Hristiyan gamalı haçlarıyla kaplı. Res.1.63i. “Çok antik” Miken kabında büyük Hristiyan gamalı haçları. Güya M.Ö. 1300-1100 seneleri.

Res.1.63k. Eski samuray pusatı. Miğferde Hristiyan gamalı haçlarını görüyoruz. St. Petersburg Topçu Müzesi’ndeki “Samuraylar” sergisi. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 2009’da çekilmiştir.

Res.1.63l. Parça. Japon samuray miğferinde gamalı haçlar. 2009 senesine ait fotoğraf. Res.1.64. “Eski” Chimaira ile mücadele eden “antik” Bellerophontes. Olasılıkla bu, ejderhayı vuran Yorgi’nin Orta Çağ görüntüsüdür. [508]; [544]’ten alınmıştır, cilt 4, s.687, res.150.

Res.1.65. “Antik” bebekli tanrıçalar. Büyük ihtimalle bunlar Mesih ile Meryem Ana’nın Orta Çağ Hristiyan görüntüleridir. [544]’ten alınmıştır, cilt 3, s.631, res.101.

Res.1.66. “Eski” tanrı Mitra. Mesih ikonlarındaki gibi başının etrafında hale ve güneş ışığı. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. [533], cilt 2, s.154. Res.1.67. Boğayı vuran “eski” Ari ve “eski” Acem tanrısı Mitra’nın görüntüsü. [966]’dan alınmıştır, cilt 2, s.416.

Res.1.67a. Boğayı vuran Mitra. “Eski” Yunan barelyef, güya M.S. III. yüzyıl. İnternet’ten alınmıştır, Wikipedia.

Res.1.68. “Üçler”. İkon. Rusya. XVII. yüzyılın ilk yarısı. Önde boğayı vuran “antik Mitra”yı görüyoruz. Dolayısıyla Mitra ile ilgili konu, Hristiyan ve Ortodoks’tur. Bugün bu konuyu bazen İbrahim ile ilgili olarak yorumluyorlar. [647]’den alınmıştır, s.36.

Res.1.69. Parça. Olasılıkla Ortodoks Üçler ikonunda boğayı vuran “antik Mitra”. [647]’den alınmıştır, s.36.

Res.1.70. “Eski” Mısır tanrısı Ra-Horakthy (sağda) Firavun Merenptah’ın karşısında. Ra- Horakthy’nin elinde ve firavunun yüzünün karşısında Hristiyan haçları. [1458:1]’den alınmıştır, s.42. Ayrıca bkz. [486], s.119.

Res.1.71. “Eski” Mısır tanrıları Sokar (ortada) ve İsis (solda). Ellerinde Hristiyan haçları var. Sağda olasılıkla Kova’yı tasvir eden figür. [1458:1]’den alınmıştır, s.42-43. Ayrıca bkz. [486], s.118.

Res.1.71a. “Eski” Mısır tanrısal ruh Kha, elinde Hristiyan haçı var. [1458:1]’den alınmıştır, s.73.

Res.1.72. “Eski” Mısır tanrısal arslanları Şu ve Tefnut. Aralarında Hristiyan haçı var. [1458:1]’den alınmıştır, s.355. Ayrıca bkz. [486], s.19.

Res.1.72a. “Güzel bir resim” olarak res.1.70’te gösterilen eski barelyefin orijinali. Ejiptologların onu güzelleştirmek için renklendirdiği görülüyor. Gerçekte ise bu eğilim gerçek eskiliği çarpıtıp değiştiriyor. [1458:1]’den alınmıştır, s.219.

Res.1.73. Yatan tanrı Osiris’in “eski” Mısır görüntüsü. Etrafında delikli ya da boyna takılmak üzere ilmikli Hristiyan haçları. [533]’ten alınmıştır, cilt 1, s.425.

Res.1.74. New York Metropolitan Müzesi’nde sergilenen “eski” Mısır firavun heykeli. Tahtının arkalığının ters tarafında geniş Ortodoks Hristiyan haçı çok açık bir şekilde gözüküyor. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 1995’te çekilmiştir.

Res.1.75. Parça. Firavunun tahtının geniş Ortodoks haçıyla bezenen arkalığı.

Res.1.76. İncil’deki Mesih’in doğumu konulu “eski” Mısır görüntüsü. Beşaret-i Meryem. [576]’dan alınmıştır, s.81.

Res.1.77. İncil’deki Mesih’in doğumu konulu “eski” Mısır görüntüsü. Günahsız gebe kalma. [576]’dan alınmıştır, s.81.

Res.1.78. İncil’deki Mesih’in doğumu konulu “eski” Mısır görüntüsü. Müneccimlerin hediyeler sunması. [576]’dan alınmıştır, s.81.

Res.1.78a. Kutsal Ruh’un, haçın burna kaldırılması ve tanrısal tabiatın solunması biçimindeki şematik görüntüsü. “Eski” Mısır freski. Güya muazzam eski bir çağa aitmiş. [1458:1]’den alınmıştır, s.300.

Res.1.78b. Kutsal Ruh’un, haçın yarattığı ve burundan geçen “koku”, “soluk” olarak betimlenen Hristiyan konsepsiyonunun şematik “Eski” Mısır görüntüsü. Mısır’da bu tarz, güya Hristiyanlık öncesi birçok görüntü korunmuştur [1458:1]’den alınmıştır, s.142.

Res.1.79. Ölen birinin “eski” Mısır tanrıları tarafından harikulade diriltilmesi. Ölen, Anubis ile bir tanrı arasında betimlenmiştir. [486]’dan alınmıştır, s.66.

Res.1.80. Orta Çağ Kopt haç görüntüleri. T.N. Fomenko’nun çizimi. [544]’ten alınmıştır, cilt 6, s.1048-1049.

Res.1.81. Roma’da Minerva Meydanı’ndaki “eski” Mısır dikilitaşı. Zirvesinde Hristiyan haçı var. [1242]’den alınmıştır, s.43.

Res.1.82. Roma’da San Marco Meydanı’ndaki “eski” Mısır dikilitaşı. [1242]’den alınmıştır, s.42.

Res.1.83. Vatikan’daki, zirvesinde Hristiyan haçı olan “Mısır” dikilitaşını tasvir eden eski gravür. Bu gravürde dikilitaşın “yeni kutsaması”nın gösterildiği düşünülmektedir. [1374]’ten alınmıştır, s.21.

Res.1.84. Parça. Mısır dikilitaşının zirvesinde Hristiyan haçı. [1374]’ten alınmıştır, s.21.

Res.1.85. Roma’da San Marco Meydanı’ndaki Vatikan dikilitaşının eski görüntüsü, güya 1585 senesi. Yukarıda kaydedilenlerden farklıdır. Burada dikilitaşın zirvesinde bir küre oluşmuştur. Küre, Mesih’in sembollerinden biri olan güneşi simgelemektedir. [1374]’ten alınmıştır, s.121.

Res.1.86. M.S. güya II. yüzyılda kurulmuş olan “antik” Pantheon’un cephesinin önüne yerleştirilen XVIII. yüzyıla ait dikilitaş. XVIII. yüzyıla ait dikilitaşın üslup açısından diğer “eski” Mısır dikilitaşlarına benzer olduğu açıkça ortadadır. Olasılıkla, XVIII. yüzyılda bu tarz Hristiyan dikilitaşlarını dikmek şeklindeki XV-XVII. yüzyıllara ait yakın gelenek hâlâ devam ediyordu. [930]’dan alınmıştır, s.86. Ayrıca bkz. [726], s.61.

Res.1.87. Hiyeroglifler ile kaplı “eski” Mısır dikilitaşlarını gösteren 1650 senesine ait eski gravür. Merkezde Pamphilius dikilitaşı. Zirvesinde Hristiyan sembolü olan horoz veya güvercin. Günümüze kadar birçok Batı Avrupa tapınağının külahlarında böyle kuşları görmek mümkündür. “Kutsal Kitap Rusu” kitabında göstereceğimiz gibi, bu kuş bazı durumlarda Osmanlı yarımayını simgeliyordu. [1374]’ten alınmıştır, s.123.

Res.1.88. Parça. “Eski” Mısır Pamphilius dikilitaşının zirvesindeki horoz veya güvercin. [1374]’ten alınmıştır, s.123. Res.1.89. Zirvesinde küre olan “eski” Mısır dikilitaşı. Olasılıkla, Mesih’in yaygın sembollerinden biri olan Güneş’i tasvir ediyordu. Güya 1499 senesine ait gravür. [1374]’ten alınmıştır, s.119.

Res.1.90. Tanrı Dionisius’un güya “antik” heykeli. Louvre, Paris. Olasılıkla bu, XIV-XVI. yüzyıllara ait Orta Çağ heykelidir. İnternet’ten, Wikipedia’dan alınmıştır. Ayrıca bkz. [304], cilt 1, s.102.

Res.1.91. Kana’daki şölen. Mesih suyu şaraba dönüştürüyor. Fildişi levha. Sicilya, güya 450- 460 seneleri. [643:2], s.45.

Res.1.91a. Kana’daki şölen. Mesih suyu şaraba dönüştürüyor. Konstantinopolis, Chora Manastırı’nın (Kariye Camii’nin) dehlizindeki mozaik. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.92. Kana’daki şölende Mesih suyu şaraba dönüştürüyor. (Les Tre's Belles Heures de Notre-Dame du Duc Jean de Berry). Güya XIV. yüzyılın sonu–XV. yüzyıl. Bu efsanenin gerçekte nelerden bahsettiğine dair detaylar için “Slavların Kralı” kitabımıza bakınız. [1075:1]’den alınmıştır, s.234.

Res.1.93. "Les Grandes Chroniques de France" kitabından eski minyatür, güya XV. yüzyılın ortası. Prens Belisarius’un (Büyük Kral’ın mı?) idamı. Direğe bağlanıp taşlanmıştır. [1485]’ten alınmıştır, res.186.

Res.1.94. Parça. Belisarius’un (Büyük Kral’ın mı?) “direğe bağlanması”. [1485]’ten alınmıştır, res.186.

Res.1.95. Haçını Golgota’ya taşıyan Mesih. Tintoretto’nun tablosu (XVI. yüzyıl). [1472]’den alınmıştır, No.27.

Res. 1.96. Haçını taşıyan Mesih. XVI. yüzyılda yaşayan ressam Palmezano’nun tablosu. [713]’ten alınmıştır, res.129.

Res.1.97. Katerina altarının (1485-1490) sağ kanadından Michael Wolgemut’un resminin bir parçası. Tarihçiler, burada Kral Heraklius’un, yani Herakles’in tasvir edilmiş olduğunu bildirmektedirler [1425], s.8. Kendisi bir at üstünde Yeruşalem’e yaklaşıyor. Sonra Yeruşalem’in kapısının yanında çıplak ayakla, üstünde bayağı bir gömlek ve büyük bir haç taşırken betimlenmiştir. [1425]’ten alınmıştır, s.8.

Res.1.98. Parça. Yeruşalem yakınlarında haç taşıyan Kral Heraklius=Herakles. [1425]’ten alınmıştır, s.8.

Res.1.99. Yeruşalem yakınlarında haç taşıyan Kral Heraklius=Herakles. “Şehrin önünde çıplak ayaklı Kral Heraklius” [1427], s.103. Ayrıca bkz. [1425], s.9.

Res.1.100. Palmyra’dan “antik” heykel, sözde “Palmyra Tanrıları Üçlüsü”, güya M.Ö. 150 senesi. Bu heykel, başı hale ile çevrili Hristiyan azizlerinin görüntülerine çok benziyor. Birisinin başının üzerinde Osmanlı yarımayı var. [1237]’den alınmıştır.

Res.1.101. İran’da keşfedilen ve güya M.Ö. XIII-XII. yüzyıllar ile tarihlenen “eski” görüntü. Bizi bunun, “tarih-öncesi bir masal canavarı”nın “eski” görüntüsü olduğuna temin ediyorlar. Ancak bu, olasılıkla, iki kafalı kartal Orta Çağ’daki Orda İmparatorluğu’nun sembolüdür. [1237]’den alınmıştır.

Res.1.101a. 1849 senesinde Venedik’teki San Marco Bazilikası. Carlo Grubas (1801-1870). Özel koleksiyon. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.101b. San Marco Bazilikası’nın çanları. Üstleri altınla kaplanmamıştır. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.102. Az. Markos’un cesedinin İskenderiye’den Venedik’e nakledilmesi. Parça. Pala d’Oro. Venedik, güya XIII. yüzyıl. [643:2]’den alınmıştır, s.68, res.2.

Res.1.102a. Havari MARKOS’UN KUTSAL KALINTISININ İskenderiye’den kaçırılışı ve Venedik’e taşınması. San Marco Bazilikası’ndaki bir mozaik. Güya XI. yüzyıl. İnternet’ten alınmıştır.

Res.1.103. İncilci Markos’un Venedik’te gömülmesi ile ilgili olayların Skaliger kronolojisi.

Res.1.104. XVI. yüzyılda yaşayan ressam Tintoretto’nun, “Aziz Markos’un Cesedinin Bulunması” denilen tablosu. Olasılıkla orijinal ismi farklıydı, “Az. Markos’un Gömülmesi” gibi bir şey. [463:1]’den alınmıştır, s.203, res.190,191. Ayrıca bkz. [1472], tablo 17.

Res.1.105. [1069]’da toplanmış olan veriler üzerinde kurulan, tarihlenmiş Demotik Mısır belgelerinin miktarının dağılım grafiği. Dikkat çekici olan, İkinci Roma İmparatorluğu’nun tam başlangıcında ve sonundaki tuhaf boşluklar ve Üçüncü Roma İmparatorluğu döneminde böyle belgelerin var olmaması.

Res.105a. Yarımaya dayanan ve bir tepe üzerinde duran Hristiyan haçı biçimindeki Sih Hint amblemi. Olasılıkla bu, Golgota Tepesi’ndeki haçın şematik görüntüsüdür. Her iki yanında genelde çarmıhın yanında betimlenen mızrak ve baston var. St. Petersburg Etnografya Müzesi. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 2009 senesinde çekilmiştir.

Res.1.106. Hartmann Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden Kutsal Kitap’taki “İbrahim’in Tarihçesi”, güya 1493 senesi. Eski Ahit kişilerinin üstlerinde Orta Çağ kıyafetleri ve demir zırhlar var. Burada üç yapraklı Orta Çağ imparatorluk tacını da görüyoruz. Taç ile ilgili detaylar için “Batılı Efsane” kitabına, bölüm 6, bakınız. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XXI, ters tarafı.

Res.1.107. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden “antik” Mısır firavunları, güya 1493 senesi. Başlarında üç yapraklı taçları ile XIV-XVI. yüzyıllardaki Hristiyan kralları olarak gösterilmiştir. Özellikle ellerinde hükümdarlık asası ve küresi tutan “çok eski” Firavun Amenofis dikkat çekmektedir. Aşağıda betimlenen firavunun üstünde altınla kaplanmış ağır Orta Çağ zırhları var (gravürde sarı ile renklendirilmiştir). [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XXVII.

Res.1.108. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden Kutsal Kitap kralı Süleyman. Ellerinde hükümdarlık asası ve küresi tutan Orta Çağ kralı olarak betimlenmiştir. Hükümdarlık asası ve küresi üstünde Hristiyan haçları var. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XXXXVI, ters tarafı.

Res.1.109. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden “Antik” Roma kralları Servius Tullius ve Tarquinius. Başlarında üç yapraklı taçları, ellerinde hükümdarlık asası ve küresi ile Hristiyan kralları olarak gösterilmiştir. Hükümdarlık asalarında Hristiyan haçları var. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak LXV.

Res.1.110. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden Truva şehrinin tasvirinin bir parçası. Çan kulesi-minarenin zirvesinde Osmanlı=Ottoman yarımayını görüyoruz. Homerus’un Truvası, Orta Çağ Çar-Grad’ıdır (Eros Kalesi) = İncillerde tarif edilen Yeruşalem’dir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XXXVI.

Res.1.111. Aynı gravürde, sağda, “antik” Truva’da üzerinde Osmanlı yarımayının bulunduğu bir kuleyi daha görüyoruz. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XXXVI.

Res.1.112. Haçlı Seferleri döneminin savaşlarından biri. Bize inandırıldığına göre, sağda, Müslüman Türklerin savunduğu kaleye saldıran Batı Avrupalı şövalyeler gösterilmektedir. Şövelyelerin üstünde zırhlar var, kendileri ise atların üstündeler. Bir şövalyenin kalkanının üzerinde Osmanlı=Ataman yarımayını görüyoruz. Daha önce anlattığımız gibi, yarımay Rus- Orda ve Osmania=Atamania’nın devlet sembollerinden biriydi. [830:1]’den alınmıştır, s.56-57.

Res.1.113. Haçlı Seferleri döneminde bir savaş. Tarihçi Georges Tat şunu yazmıştır: “Birbiriyle karşı karşıya gelen Hristiyanlar ve Müslümanlar, aynı silahlara sahip” [830:1], s.60-61. Soldaki şövalyelerin kalkanlarında ve atlarının çullarında yıldızlı Osmanlı=Ottoman yarımaylarını görüyoruz. Hem de burada yıldız, Hristiyan haçı biçiminde betimlenmiştir. Yıldız=haçlı yarımayın Hristiyan sembolü olduğunu göstermiştik.

Res.1.114. İçinde Osmanlı yarımay sembollerinin kullanıldığı “antik” Roma beygir süsleri. Güya IV-V. yüzyıllar arası. Fotoğraf A.T. Fomenko tarafından 2011 senesinde Viyana Sanat- Tarih Müzesi’nde çekilmiştir.

BÖLÜM 2.

Res.2.1 A. Dürer. “İsa Az. Yuhanna’ya gözüküyor”. Vahiy için resim. A. Dürer, kitabın denetlenip düzeltilmiş metnini kelimesi kelimesine izleyerek savaş kılıcının İsa’nın ağzından çıktığını betimlemiştir. Ama Vahiy’in yazarları burada gerçek olayları saklamıştır. O da, Yuşa ibn Nun’un ateş ve KILIÇ ile Batı Avrupa halklarını XV-XVI. yüzyılda fethetmesidir. Osmanlılar’ın=Atamanlar’ın baş reisi, elbette, kılıcını elinde tutuyordu. Redaktörler hileli bir şekilde, “İsa’nın rat’ı” (‘ordu’nun Rusçası) ifadesinin yerine “İsa’nın rotu” (‘ağız’ın Rusçası) ifadesini geçirmiştir. Bundan dolayı savaş Ratı, yani Ordusu değil, rotu, yani ağzı kılıçları kaldırmıştır. [1234]’ten alınmıştır, res.107.

Res.2.1a. Eski gravür, 1737 senesi. İsa’nın ağzından çıkan kılıcı tasvir etmektedir. [623]’ten alınmıştır, s.179.

Res.2.2 Kıyamet Günü. H. Schedel’in “Vakayinamesi”nden eski bir gravür. Ressamın Vahiy’in, İsa’nın ağzından uzanan savaş kılıcı ile ilgili tuhaf ifadesini düzeltmeye çalışarak bu kılıcı İsa’nın kulağına yaklaştırmaya karar verdiği ortadadır. Ressam, kılıcı doğrudan İsa’nın elinde betimlemekten ise korkmuştur, çünkü bu durumda Vahiy’in şematik, hafifçe şifrelenmiş anlamı açık bir şekilde savaşı ifade eden orijinaline dönecekti. Gerçek Orta Çağ savaşlarından söz edildiği ortaya çıkacaktı. [623]’ten alınmıştır, s.127.

Res.2.3. Gravürün bir parçası. Savaş kılıcı İsa’nın kulağına dayanmıştır. [623]’ten alınmıştır, s.127.

Res.2.4. XVI. yüzyıla ait yorumlanmış Vahiy için resim. İsa’nın kılıcı elinin yanında tasvir edilmiştir. [745]’ten alınmıştır, cilt 8, s.425. RDK, f.98, No.1844, yaprak 7. Res.2.5. Parça. İsa’nın kılıcı, Vahiy’in sembolik metninin gerektirdiğine kıyasla daha doğal bir durumda betimlenmiştir (sanki “ağzından uzanıyormuş gibi”). [745]’ten alınmıştır, cilt 8, s.425.

Res.2.6. Vahiy için resim: “Deccal’in ve ordusunun Cehennem’e atılması”. Kapadokyalı Andreas’ın yorumlarıyla resimli Vahiy. XVIII. yüzyılın sonu-XIX. yüzyılın başlangıcı. Burada İsa’nın kılıcı öyle betimlenmiştir ki, ilk bakışta İsa’nın onu elinde tuttuğu, yani gerçek bir komutanın kılıcı tutması gerektiği gibi tuttuğu görünüyor. [623]’ten alınmıştır, s.88.

Res.2.7. Parça. Kılıcın sanki komutanın elinde olduğu gösterilmiştir. Ressam, kilise kanonunu bozmadığı halde –kılıcın tutamağı ne de olsa İsa’nın ağzına yaklaşıyor- yine de görüntünün genel karakteri doğal ve bugün düşünmemiz önerildiği gibi şematik simgeciliği değil, fiilen gerçek olayları gösteriyor. [623]’ten alınmıştır, s.88.

Res.2.8. 1799 senesine ait yorumlanmış Vahiy’den alınmış resim. İsa’nın kılıcı fiilen sağ elinde bulunmaktadır, yani gerçek savaşta olması gerektiği gibi. [745]’ten alınmıştır, cilt 9, s.493. Rusya Devlet Kütüphanesi, f.98, No.802, yaprak 7, ters tarafı.

Res.2.9. Parça. Kanonun baskısı altında bulunan ressam, kılıcı İsa’nın yüzüne birazcık yaklaştırmıştır, ama genellikle silahı doğru durumda, yani elinde çizmiştir. [745]’ten alınmıştır, cilt 9, s.493.

Res.2.10. İsa’nın halkları katleden ordusu. A. Dürer’in Vahiy için resmi. İnsanlara, atlılara, papazlara vs. saldıran kılıçlı askerler pek açık bir biçimde betimlenmiştir. Arka planda zırh kuşanan süvariler gidiyor. İsa’nın ve meleklerin ellerinde, olasılıkla, ateşli silah imajını betimleyen borazanlar. [1234]’ten alınmıştır, s.113.

Res.2.11. XVI. yüzyıla ait Vahiy’den alınmış resim. RDK, f.98, No.1844, yaprak 56. Savaş sonucu şehrin yıkılışının tablosudur. [745]’ten alınmıştır, cilt 8, s.373.

Res.2.12. XVI. yüzyılın ikinci yarısına ait olan Vahiy’den alınmış resim. Bir gerçek savaşın sahnelerini görüyoruz. [623]’ten alınmıştır, s.54.

Res.2.13. Kapadokyalı Andreas’ın yorumlarıyla Vahiy’den alınmış resim. “Ateşle solan atların görüsü”. [623]’ten alınmıştır, s.80. Orda’nın askerlerini (Kazaklarını) böyle betimliyorlardı.

Res.2.14. “Patmos adasına gemiyle giden Yuhanna. Minyatür”. Yuhanna’nın yaşam öyküsü. XVI. yüzyılın ikinci çeyreği. Yuhanna filonun başında, savaş gemisiyle gidiyor. Gemilerde ordunun taşındığı ortadadır. Askerler zırhlı, baltalı, mızraklıdır. [623]’ten alınmıştır, s.64.

Res.2.15. A. Dürer’in “Az. Yuhanna kitabı yutuyor” gravürü. Bu arada bu ismin İngilizce çevirisinde çevirmenlerin açgözlülükle yemek, boğularak YUTMAK anlamına gelen “devour” fiilini kullanmış olmaları çok doğrudur. Yuhanna, Vahiy’in ilk versiyonunu “yiyor” ve yenisini yeniden yazıyor. İkinci tomarın, Yuhanna’nın yanında, yerde durduğu betimlenmiştir. [1234]’ten alınmıştır, res.114.

Res.2.15a. “Kitabı yutan” Az. Yuhanna. Güya 1526 senesine ait gravür. Michael Lotter. [623]’ten alınmıştır, s.129.

Res.2.16. Kitabı “yutan”, yani, anlamaya başladığımız gibi, basitçe enteresan bir kitabı açgözlülükle okuyan, YUTAN Yuhanna. A. Dürer’in gravürünün parçası. [1234]’ten alınmıştır, res.114.

Res.2.17. Vahiy’den alınmış resim. “Dünyanın felaketi” ânında gemilerin denizde yüzmesi. Burada gemiler, yaklaşık olarak Kolomb’un gemileri gibi betimlenmiştir. XVI. yüzyıla ait gravür. Biblia: Germ. - Frankfurt a. M.: S.Feyerabend, 1561. [623]’ten alınmıştır, s.136.

Res.2.18. Kapadokyalı Andreas’ın yorumlarıyla (resimli) Vahiy’den alınmış resim. XVIII. yüzyılın sonu. Yazıda, burada “dünyanın felaketi” ânında Babil’den denize “Tanrı halkının ÇIKIŞI”nın gösterilmiş olduğu yazıyor. Yapılandırmamıza göre, bunlar Kolomb’un=Nuh’un Orda filosunun okyanusa Amerika’yı işgal etmek üzere çıktığı 1492 senesine ait olaylardır. [623]’ten alınmıştır, s.94.

Res.2.19. “Tanrı halkı, Babil’den ayrılıyor. Melek, denize değirmen taşına benzer bir taş atıyor”. Kapadokyalı Andreas’ın yorumlarıyla Vahiy, 1799 senesi. “Düşmekte olan taş” tufana neden oluyor. Gemiler denize açılıyor. [623]’ten alınmıştır, s.91.

Res.2.20. Parça. “Değirmen taşına benzer büyük bir taş”, suya düşünce muazzam bir dalga ve dolayısıyla “tufan” yarattığında denize açılan Tanrı Halkının filosu. Gemi bayrağındaki altı köşeli yıldıza dikkat ediniz. Daha önce bu, Rus-Orda’nın, yani Kutsal Kitap’ta betimlenen İsrail’in Hristiyanlık simgelerinden biriydi. O zamanlarda Osmania=Atamania Yehuda olarak adlandırılırdı. Bu “yıldız”, altı uçlu Hristiyan haçının bir versiyonuydu. Bugün bu yıldız, Davud yıldızı olarak adlandırılmaktadır. [623]’ten alınmıştır, s.91.

Res.2.20a. Güya XII. yüzyılda yaşayan bir başpiskoposun Köln Katedrali’ndeki mezarının etrafındaki zemin, tümüyle yıldız biçimindeki altı uçlu Hristiyan haçının görüntüleriyle kaplıdır (sonradan sadece bir Yahudi sembolü olarak kabul görmeye başlamıştır). [1017]’den alınmıştır, fotoğraf 58.

Res.2.21. 1799 senesine ait yorumlu Vahiy’den alınmış resim. RDK, fon 247, No.802, yaprak

61 ters. Gemi filotillası “felaket fonu” üzerinde okyanustan geçiyor. Olasılıkla, 1492 senesinde Yeni Dünya=Amerika’yı fethetmek üzere yola çıkan Nuh=Kolomb’un filosu gösterilmiştir. [745]’ten alınmıştır, cilt 9, s.485.

Res.2.22. “Vahiy” ikonunun genel görünüşü. XV. yüzyılın sonu. Moskova Kremlini’nin Uspenskiy Katedrali. Rahat, yüce bir tablo, hiçbir korku veya dehşet betimlenmemiştir. [553]’ten alınmıştır, s.27. Ayrıca bkz. [577:1], res.4.

Res.2.23. Dionisius’un “Kıyamet Günü” adlı Rus freskinin bir parçası. Daniil’in görüsü. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. [577:1], res.37.

Res.2.24. Dionisius’un “Kıyamet Günü” freskinin bir parçası. Günahkârların ıstırapları. Feropontov Manastırı. Ayrıca bkz. [577:1], res.38.

Res.2.25. Dionisius’un “Kıyamet Günü” freskinin bir parçası. Dört hayvan. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. [577:1], res.38.

Res.2.26. Hieronymus Bosch’un “Kıyamet”i. Viyana. Sanat Akademisi. Korkutucu konularla dolup taşan iç karartıcı bir tablo. [91]’den alınmıştır.

Res.2.27. Hieronymus Bosch’un “Kıyamet”inin bir parçası. [509]’dan alınmıştır, s.230. Res.2.28. Baba Pieter Bruegel’in “Ölümün zaferi” tablosu. [1053:1]’den alınmıştır, res.35. Res.2.29. Baba Pieter Bruegel’in “Ölümün zaferi” tablosunun bir parçası. [1053:1]’den alınmıştır, res.36.

BÖLÜM 3.

Res.3.1. “Papa VII. Gregorius Hildebrand”ın, Otto Frisingensis’in “Vakayiname”sinden alınmış güya 1170 senesine ait eski görüntüsü. [643:2]’den alınmıştır, s.287.

Res.3.2. Vaftizci Yahya. Marco Palmezano’nun tablosunun bir parçası, güya 1587 senesi. [713]’ten alınmıştır, s.143.

Res.3.3. Capitol’ün Dişi Kurdu tarafından beslenen, Roma’nın gelecek kurucuları Romulus ve Romus’u tasvir eden minyatür. Titus Livius’un güya XV. yüzyılda çıkarılan "Ab urbe condita" kitabının kapağının içindeki resim. Bu “antik” hikâyenin özeti ile ilgili detaylar için “Orda Rusu’nun başlangıcı” kitabına bakınız. [1229]’dan alınmıştır, s.27.

Res.3.3a. Meşhur Capitol’ün Dişi Kurdu. Güya çok eski bir Etrüsk heykeli. Tunç. Roma. [730:2]’de, s.19.

Res.3.3b. Etrüsk Capitol’ün Dişi Kurdu. [726]’dan alınmıştır, s.8.

Res.3.3c. Etrüsk Dişi Kurdu. Tunç. [1282:1]’den alınmıştır, s.737.

Res.3.4. Tahminen Sulla’nın mermer büstü, güya M.Ö. I. yüzyıl–M.S. II. yüzyıl. XIX. yüzyılda bunun Sulla’nın görüntüsü olduğu kabul edilmişti, bugün ise “Pseudo-Sulla” olarak adlandırılmaktadır. Münih, Glyptothek. İnternet’ten, Wikipedia’dan alınmıştır. Chiarmonti Müzesi’nde de tahminen bir Sulla büstü vardır. Büyük ihtimalle, karşımızda, kullanıma yeni sokulan Skaliger tarih versiyonu için “görsel yardım” olarak üretilen XVII-XVIII. yüzyıllara ait geç bir heykel bulunmaktadır [304:1], cilt 1, s.552.

Res.3.5. İmparator Aurelianus’un “antik” büstü. Vatikan. Büyük ihtimalle, Skaliger tarihi için “görsel yardım” olarak üretilen XVII-XVIII. yüzyıllara ait geç bir heykel. [304:1]’den alınmıştır, cilt 1, s.750.

Res.3.6. Güya M.Ö. 82 senesinden M.S. 217 senesine kadar süren İkinci “antik” Roma İmparatorluğu ile güya M.S. 270-526 senelerindeki Üçüncü “antik” Roma İmparatorluğu arasındaki hanedan paralelliği.

Res.3.7. Zaman eksenindeki İkinci ve Üçüncü Roma İmparatorlukları arasındaki hanedan paralelliği. Grafikteki numaralar, önceki resimde ve “Sayılar Yalana Karşı” kitabındaki, bölüm 6, tabloda temsil edilen hükümdarların numaralarını karşılıyor.

Res.3.8. İmparator Otto’nun “antik” görüntüsü. Vatikan’da saklanmaktadır. Büyük ihtimalle, kullanıma yeni sokulan Skaliger tarih versiyonu için “görsel yardım” olarak üretilen XVII- XVIII. yüzyıllara ait geç bir heykeldir. [304:1]’den alınmıştır, cilt 1, s.690.

Res.3.9. İmparator Vitellius’un “antik” görüntüsü. Capitol Müzesi. Büyük ihtimalle, “görsel yardım” olarak üretilen XVII-XVIII. yüzyıllara ait geç bir heykeldir. [304:1]’den alınmıştır, cilt 1, s.691.

Res.3.10. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXXI.

Res.3.11. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXXIII.

Res.3.12. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXXVII.

Res.3.13. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXXXII.

Res.3.14. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXXXIIII.

Res.3.15. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXXXVII.

Res.3.16. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXLI.

Res.3.17. Üçüncü Roma İmparatorluğu’nun “antik” imparatorları, Hristiyan kralları olarak betimlenmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXLI.

Res.3.18. Güya XV. yüzyıla ait olan bir tıp kitabından alınmış görüntü. Güya VI-VII. yüzyıla ait olan, insanın mizaçlarının yılın mevsimleri ile bağımlılığı konusundaki “unutulmuş antik” fikirleri bin sene sonra “yeniden doğuruyor” sanki. [643:2]’den alınmıştır, s.205, res.4.

Res.3.19. “Antik” kahramanlar: Cicero, Pompeius, Jül Sezar. Bunların hepsi Orta Çağ kişileri olarak temsil edilmiştir. Hartmann Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden, güya 1493 senesi. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak LXXXVI.

Res.3.20. Sextus Pompeius. Antik camea (üstte), madeni para (altta). Ancak çizimde hiç yazı bulunmamaktadır. Burada neden Pompeius söz konusudur? Altta güya Sextus Pompeius’a ait “antik” madeni para (gümüş). Yorumcular şunu yazıyorlar: “Avers: Neptün heykeli ile tamamlanmış deniz feneri; önünde Roma kartalı ve acrostolium ile bezenmiş bir gemi. Yazı: "MAG PIVS IMP ITER". Revers: Canavar Scylla. Yazı: "PRAEF ORE MARIT ET CLAS S C". [304:1]’den alınmıştır, cilt 1, s.646.

Res.3.21. Tetrarşiciler. Somaki. Venedik. San Marco Bazilikası. İnternet, Wikipedia’dan alınmıştır. Ayrıca bkz. [874], kitabın sonundaki ilave.

Res.3.22. İkinci İmparatorluk’taki “antik” Pompeius heykeli. Roma’da korunmaktadır. Palazzo Spada. [304]’ten alınmıştır, cilt 1, s.464.

Res.3.22a. İmparator Büyük Pompeius. Ny Carlsberg Glyptotek. İnternet, Wikipedia’dan alınmıştır.

Res.3.23. Üçüncü İmparatorluk’taki sureti olan İmparator Diocletianus’u gösteren “antik” heykel. İstanbul Arkeoloji Müzesi. Büstün üzerinde yazı yoktur. Capitol Müzesi’nde de bir büstü bulunmaktadır. İnternet, Wikipedia’dan alınmıştır. [304], cilt 1, s.565.

Res.3.24. Hartman Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”ndeki Jül Sezar, Octavianus Augustus ve Marcus Antonius. Üçü de Hristiyan haçlı hükümdarlık asalarını tutuyorlar, ikisi ayrıca krallık kürelerini de tutuyorlar. Bu kralların Hristiyan olduğunun kabul edildiğini görüyoruz. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XCIII.

Res.3.25. Jül Sezar. “Antik” büst. Museo Archeologico Nazionale di Napoli. İnternet, Wikipedia’dan alınmıştır. Pontifex Maximus’un örtüsündeki Jül Sezar büstü de bilinmektedir. Louvre (Paris) [304:1], cilt 1, s.597.

Res.3.26. Güya XV. yüzyıla ait İspanyol minyatürü. Kutsal Aile. İsa, Yusuf ve Meryem tipik Orta Çağ ortamında gösterilmiştir. [643:2]’den alınmıştır, s.164, res.4.

Res.3.27. İmparator Octavianus Augustus’u gösteren bronz zafer heykeli. Roma, Via dei Fori Imperiali. Vatikan Müzesi’nde saklanan “antik” mermer orijinalin sureti olduğu düşünülmektedir. Orijinalin fotoğrafı için bkz. bölüm 1. Ama “orijinal” ve “suret” karşılaştırıldığında pek farklı oldukları tespit ediliyor. Olasılıkla, XVII-XVIII. yüzyıllarda kullanıma sokulan Skaliger tarihi için bu tarz “görsel araçlar”ın üretilmesi sistemli hale getirildiği için “suretler”in “orijinaller”e uyup uymadığına bakacak kimse yoktu. Reformcular, orijinallerin çoğu XVI-XVII. yüzyıllardaki Reform devrinde yitirildiği için hiçbir orijinalin kalmadığını iyi anlamışlar. [1242]’den alınmıştır, s.60.

Res.3.28. Octavianus Augustus’un sureti olan I. Constantinus’u gösteren “antik” heykel, Lateran Bazilikası’nın revağı, Roma [304], cilt 1, s.572.

Res.3.29. “Antik” Roma imparatoru Tiberius. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”, güya 1493 senesi. Tiberius’un elinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asası ve küresi var. Dolayısıyla, Hristiyan kralı olarak kabul edilmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XCVI.

Res.3.30. “Antik” Roma imparatorları Caligula, Claudius, Neron. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”. Caligula’nın ve Claudius’un ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asaları var. Caligula’nın elinde haçlı küre var. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CIII.

Res.3.31. “Antik” Roma imparatorları Galba, Otto, Vitelius, Bespasianus. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”, güya 1493 senesi. Dördünün de elinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asaları ve küreleri var. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CVI.

Res.3.32. “Antik” imparator Galba büstü. Capitol’da saklanmaktadır. Büyük ihtimalle, XVII- XVIII. yüzyıllara ait olan geç eser, Skaliger tarih versiyonu için “görsel bir araç”tır. Cebenin üzerinde Gorgon-Medusa betimlenmiştir. Bu imajdan daha sonra bahsedeceğiz. [304:1]’den alınmıştır, cilt 1, s.689.

Res.3.33. “Antik” Roma imparatorları Titus, Domitianus, Nerva, Trajan. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”. Titus’un ve Nerva’nın ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asaları ve küreleri var. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. Domitianus’un ve Trajan’ın üstünde Orta Çağ şövalyelerinin üstündeki gibi zırhlar var. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CIX.

Res.3.34. Oğulları Valentinianus ve Arcadius ile birlikte Roma imparatoru I. Theodosius (güya 379-395 seneleri), yanında Cermen özel muhafızları var. Güya M.S. V. yüzyıla ait gümüş tabak. Theodosius’un başının çevresinde Hristiyan halesini görüyoruz. Dolayısıyla, bu imparator Hristiyan kralı olarak kabul edilmiştir. [643:2]’den alınmıştır, s.31.

Res.3.35. İmparator Nerva’nın “antik” görüntüsü. Büyük ihtimalle, XVII-XVIII. yüzyıllara ait olan geç yapıt, Skaliger tarih versiyonu için “görsel bir araç”tır. Bu arada, büstün üzerinde hiç yazı yoktur. Tarihçiler, bunun Nerva olduğunu nereden öğrenmişler? Roma Ulusal Müzesi (Museo Nazionale Romano), Palazzo Massimo alle Terme. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca bkz. [304:1], cilt 1, s.700. Res.3.36. “Antik” mermer imparator Trajan heykeli. Cebenin üzerinde Gorgon-Medusa betimlenmiştir. Napoli Müzesi. Büyük ihtimalle, XVII-XVIII. yüzyıllara ait olan geç yapıt, Skaliger tarih versiyonu için “görsel bir araç”tır. [304:1]’den alınmıştır, cilt 1, s.701.

Res.3.36a. Trajan büstü. Mermer. Bosporos Krallığı, güya II. yüzyıl. Puşkin Müzesi, Moskova. Fotoğraf, Mayıs 2013’te çekilmiştir.

Res.3.37. “Antik” Roma imparatorları Adrian, Antoninus Pius, Marcus Antoninus Verus, Lucius Aurelius Comodus. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”. Adrian, Antoninus Pius ve Comodus’un ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asaları ve küreleri var. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXII.

Res.3.38. “Antik” Roma imparatorları Lucius Antoninus Comodus, Pertinax, Didius Julianus, Sever. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”, güya 1493 senesi. Üçü de ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asaları ve küreleri tutuyor. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. Sever, zırhlı Orta Çağ şövalyesi olarak temsil edilmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXV.

Res.3.39. İkinci Roma İmparatorluğu’nun sonundaki “antik” Roma imparatorları. Burada isimlerde belirli bir karışıklık vardır. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”. İmparatorlardan bazıları ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asaları ve küreleri tutuyor. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. Sever, zırhlı Orta Çağ şövalyesi olarak temsil edilmiştir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak CXVII.

Res.3.40. “T” serisinin hayalet-suretleri ve I. yüzyıldan XVI. yüzyıla kadar Roma Papaları listesinde İoannes isminin çoğalması. İoannes isminin yoğunlaşması, “T” serisinin hayalet- suretlerine denk düşmektedir.

Res.3.41. Peims şehrinin katedralindeki havari heykelleri. Güya 1230 senesi. “Antik” Romalılar gibi toga giymişlerdir. [643:2]’den alınmıştır, s.37, res.6.

Res.3.42. Niccolo Pizano. “Müneccimlerin Tapınması”. Sol üste bakınız. Vaftizhane kürsüsünün mermer rölyefinin bir parçası. Pisa, yaklaşık 1260. Meryem Ana “antik” Romalı soylu bir bayan gibi betimlenmiştir. İnternet, Wikipedia’dan alınmıştır. Ayrıca bkz. [643:2], s.37, res.7.

Res.3.43. “Eski Ahit’teki krallar. Chartres’teki katedralin Batı girişi. Yaklaşık 1115-1120” [643:2], s.148, res.4. Sağ kolları, herhalde, Hristiyan hayır duası için yukarıya kaldırılmıştır. Olasılıkla, bu nedenle gerçek tarihin Skaliger kronolojisi ile oluşan çelişkisinin bu kadar belirgin olmaması için kolları kısmen kırılmıştır.

Res.3.44. “Eski” İsrail Krallığı’nın (Kutsal Kitap’a göre) ve Üçüncü “antik” Roma İmparatorluğu’nun hükümdarlıklarının korelasyonu.

Res.3.45. İsrail Kralları Yarovam, Nadav, Baaşa, Elah. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”, güya 1493 senesi. Karşımızda Orta Çağ hükümdarları bulunmaktadır. Bunlardan bazıları ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asası ve küresi tutuyor. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XLVIII.

Res.3.46. İsrail Kralları Zimri, Omri, İzebel’le Ahav, Ahaziya, Yoram. H. Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”. Karşımızda Orta Çağ hükümdarları bulunmaktadır. Bunlardan bazıları ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asası ve küresi tutuyor. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak XLIX, karşı yanı.

Res.3.47. İsrail Kralları Yehu, Yehoahaz, Yoaş, II. Yarovam. Karşımızda Orta Çağ hükümdarları bulunmaktadır. Bunlardan bazıları ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asası ve küresi tutuyor. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak LII, karşı yanı.

Res.3.48. İsrail Kralları Zekeriya, Şallum, Menahem, Pekahya, Pekah, Hoşea. Karşımızda Orta Çağ hükümdarları bulunmaktadır. Bunlardan bazıları ellerinde Hristiyan haçlı hükümdarlık asası ve küresi tutuyor. Dolayısıyla, Hristiyan kralları olarak kabul edilmişlerdir. [1396:1]’den alınmıştır, yaprak LIII, karşı yanı.

Res.3.49. “Büyük Basileious. Moskova Kremlin Blagoveşenskiy Katedrali’nin ikonostatisindeki ikon” [114], s.253.

Res.3.50. “Büyük Basileious. Andrey Rublyov Eski Rus Kültür ve Güzel Sanatlar Müzesi. İkon. XVII. yüzyılın ilk yarısı” [114], s.460.

Res.3.51. Son Akşam Yemeği. Leandro da Ponte Bassano [768:2], s.179.

BÖLÜM 4.

Res.4.1. Reim Missalı’ndan alınan eski minyatür. Missale Remense. Missel a` l'usage de Saint-Nicaise de Reims, güya 1285-1297 yılları. İsa Mesih’in, tam güneş tutulması ile ilişkilendirilmiş olan çarmıha gerilişi. [1485]’ten alınmıştır, res. 25.

Res. 4.2. Reim Missalı’ndan alınan minyatürün üzerindeki tam güneş tutulmasının tasviri. [1485]’ten alınmıştır, res. 25. Res. 4.3. Yeni Ahit’in, güya XIV. yüzyılın sonuna ait olan frontispiciumunun (Lat.) bir parçası. İsa Mesih’in, tam güneş tutulması ile ilişkilendirilmiş olan çarmıha gerilişi. [1485]’ten alınmıştır, res. 91.

Res. 4.4. "Heures de Rolin-Le'vis, a`l'usage de Paris" kitabından alınmış olan, güya XV. yüzyıla ait olan minyatür. İsa Mesih çarmıha gerilirken güneş tutulmasının gerçekleştiği gösterilmiştir. Yıldızlar görünür olmuştur. Bu da, yalnız tam güneş tutulması sırasında mümkündür. [1485]’ten alınmıştır, res. 209.

Res. 4.5. Vaftizci Yahya. “Vaftizci Yahya, Johannes Climacus (İng.) ve Theodorus Stratelates (Lat.) ile birlikte” adlı Rus ikonu. XVI. yüzyılın ikinci yarısı. [745:1]’den alınmıştır, s.279, 588. ikon.

Res. 4.6. “Vaftizci Yahya, çöldeki melek”. XVII. yüzyılın sonuna ait Rus ikonu. [745:1]’den alınmıştır, s.281, 596.

Res. 4.7. Registrum Gregorii manüskrisinden alınmış olan İmparator II. Otto ya da İmparator III. Otto’nun tasviri. Dört kadın, Otto’nun imparatorluğunun eyaletlerini temsil etmektedir. [1075:1]’den alınmıştır, s.19.

Res. 4.8. Fildişinden yapılmış olan kupanın üzerinde İmparator III. Otto’nun tasviri. Güya yaklaşık M.S. 1000 yılı. [1165]’ten alınmıştır, s.19. Ayrıca [643:2], s.33’e bakınız.

Res. 4.8a. İmparator III. Otto. Kupanın bir parçası. [1165]’ten alınmıştır, s.132.

Res. 4.8b. Burada, İsa Mesih’e tapan insanlar arasında iki imparator, yani II. Otto ve III. Otto tasvir edilmiştir. Buna rağmen yazıda, yanında herhangi bir numara olmadan yalnızca bir tane OTTO ismi yer almaktadır. [1231]’den alınmıştır, s.12.

Res. 4.8c. Vaftizci Yahya’nın başı ile Salome ve Herodias. Paul Delaroche (1797-1856). 1843 yılı. İnternetten alınmıştır.

Res. 4.9. Vaftizci Yahya’nın gövdesi öğrencileri tarafından gömülüyor. Alt sıradaki resimlere bakınız: Yahya idam edilmektedir. Hirodes ziyafet vermektedir. Yahya gömülmektedir. Andrea Pisano. Floransa’daki vaftizhanenin bir parçası. Güya 1336 yılı. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca [643:2]’ye bakınız, s.150, res.2.

Res. 4.9a. Vaftizci Yahya idam edilmektedir. Kölnlü ressamın güya XV. yüzyıla ait olan resmi. [1106:1]’den alınmıştır, s.32.

Res. 4.9b. Vaftizci Yahya’nın başı ile Herodias. Titian. Doria Pamphilj Galerisi. Roma. [138]’den alınmıştır, s.79.

Res. 4.9c. Vaftizci Yahya’nın başı kesiliyor. Alessandro Turchi. XVII. yüzyıl. Münih Pinacothecası. [797:00]’dan alınmıştır, s.288, res.181.

Res. 4.10. “Tahtta oturan İsa Mesih, seçkin azizlerle birlikte”. XIII. yüzyılın ortasına ait olan Rus ikonudur. [745:1]’den alınmıştır, s.61, 72. ikon.

Res. 4.11. İsa Mesih, Güneş Tanrısı suretinde. Cam üzerine “antik” yazı. [304:1]’den alınmıştır, 1. cilt, s.762.

Res. 4.12. İki uzun saç örgüsü ile Meryem Ana. (Almanya’da) Halberstadt’ta bulunan Liebfrauenkirche Kilisesi’ndeki rölyef. [992]’den alınmıştır, s.20, res.15.

Res. 4.13. Saç örgüsü ile Meryem Ana. Önceki resmin bir parçası. [992]’den alınmıştır, s.21, 211.

Res. 4.14. Cesare Nebbia’nın ve yardımcılarının “Meryem Ana’nın evinin Loreto’ya getirilmesi” adlı resmi. Meryem Ana’nın evinin İtalya’ya GETİRİLMESİ tasvir edilmiştir. Herhalde bu, Çar-Grad vakalarının (kâğıt üzerinde) Bosporus’tan, XIV. yüzyılda Roma’nın “antik” tarihinin yazılmaya başladığı İtalyan Roma’sına getirilmesini yansıtmaktadır. [713]’ten alınmıştır, s.438, res.417.

Res. 4.15. “Meryem Ana’nın evinin Loreto’ya getirilmesi” adlı resmin bir parçası. [713]’ten alınmıştır, s.438, res.417.

Res. 4.16. Üzerinde İsa Mesih’in tasvir edildiği Orta Çağ dönemine ait madeni para. Madeni paranın bir yüzünde İsa Mesih gösterilmiştir, diğer yüzünde ise “İsa Mesih, Basileus’tur” yazısı vardır. [578]’den alınmıştır, 1. cilt, s.177, res.153.

Res. 4.17. Üzerinde İsa Mesih’in tasvir edildiği Orta Çağ dönemine ait madeni para. [684]’ten alınmıştır, tablo 21.

Res. 4.18. İsa Mesih Yeruşalem’e giriyor. XVI. yüzyıla ait Rus ikonu. [745:1]’den alınmıştır, s.227, 449. ikon.

Res. 4.19. (Solda) İmparator IV. Heinrich’in güya 1050-1106 yıllarına ait olan resmi gösterilmiştir. IV. Heinrich yetkilerini V. Heinrich’e devretmektedir. Chronik des Ekkehard von Aura. İnternetten alınmıştır. Ayrıca [643:2], s.96, res.2’ye bakınız.

Res. 4.19a. “İsa Mesih’in çilesi”. Notre Dame Katedrali. 2006 yılına ait bir resim.

Res. 4.20. X şeklindeki çarmıha gerilmiş Havari Andreas. Fransa. Güya 1406-1415 yılları. [643:2]’den alınmıştır, s.66, res.4.

Res. 4.21. Canossa’da Kontes Matilda'nın önünde diz çöken İmparator IV. Heinrich. Rahip Domnizo’nun Canossa Manastırı’nda yazdığı “Matilda’nın hayat öyküsü” başlıklı parşömen elyazmasından alınmıştır. Elyazması güya 1114 yılı ile tarihlenmektedir. Vatikan Kütüphanesi. İnternetten alınmıştır. Ayrıca [304]’e bakınız, 2. cilt, s.184-185.

Res. 4.22. Canossa Kalesi’nin kalıntılarının XX. yüzyıldaki görünüşü. XII. yüzyılda, Çar- Grad’da (Yoros’ta) ortaya çıkan, İncillerde tarif edilmiş olan bazı vakalar buraya (kâğıt üzerinde) getirilmişti. İnternetten alınmıştır. Ayrıca [304:2]’e bakınız, 2. cilt, s.188.

Res. 4.23. İsa Mesih’in doğumu ve Betlehem yıldızı. Kemikten yapılmış tabernaculum. Güya M.S. V. ya da VI. yüzyıl. [643:2]’den alınmıştır, s.44, res.4.

Res. 4.24. İncillerde tarif edilmiş olan Betlehem Yıldızı’nın, Stanislav Lubenetskiy’nin “Kuyruklu Yıldızların Genel Tarihi” kitabından alınmış olan Orta Çağ resmi [1257]. [543]’ten alınmıştır, s.13, res.4.

Res. 4.25. Tarihin Skaliger versiyonuna göre, Novaların ve Süpernovaların parlamalarının kronolojisi. Mesela, İncillerde tarif edilmiş olan Betlehem Yıldızı’nın 1053 yıllık oynamadan sonra, bugün M.S. 1054 yılında ortaya çıktığı düşünülen Süpernova’nın meşhur parlaması ile birleşmiş olduğu net olarak görülmektedir. Gerçekte ise bu parlama yüz yıl sonra olup bitmişti, ayrıntılar için “Slavların Çarı” kitabına bakınız. Bu doğru tarihi resimde gösterdik. [395], [703] ve [978]’dan alınmıştır.

Res. 4.26. “Yeruşalem’e giden Haçlı Ordusu’nun başındaki İsa Mesih.” Vahiy’in elyazması. İngiltere, XIV. yüzyıl” [643:2], s.245, res.6.

Res. 4.27. “Kutsal Toprağa gitmeye hazırlanan Haçlılar gemiye biniyorlar.” [643:2], s.245, res.4. Fransa, güya XIV. yüzyıl.

Res. 4.28. Fransa Kralı Aziz Ludovik, güya 1248 yılına ait olan Haçlı Seferi’ne (“Yedinci” Sefere) gidiyor. [643:2]’den alınmıştır, s.245, res.7.

Res. 4.29. “İsa Mesih’in=Yuşa’nın” Bosporus’un yanında, İstanbul’un kenarındaki Beykoz Tepesi’nin zirvesinde yer alan “mezarının” planı (çağdaş durumu). Plan 1995 yılında Beykoz tepesi ziyareti sırasında T.N. Fomenko tarafından hazırlanmıştır.

Res. 4.30. Çar-Grad’ın XX. yüzyılın başlangıcına ait olan Altın Kapı’sının görünüşü. [240]’tan alınmıştır, s. 128-129 arasındaki yapıştırma ilave.

Res. 4.30a. XXI. yüzyıla ait olan Altın Kapı’nın görünüşü. Kapının çok değiştirilmiş olduğu görünmektedir. İnternetten alınmıştır.

Res. 4.31. İsa Mesih Yeruşalem’e giriyor. Uzakta, külahta Osmanlı hilali net olarak görünmektedir. [745]’ten alınmıştır, 7. cilt, s.339. Günlük İnciller, (İng. “the Gospel of the Day”), 1693 yılı. Rusya Bilimler Akademisi Kütüphanesi, arşiv no: 339, 568. yaprağın ters tarafı.

Res. 4.32. Parça. Külahtaki Osmanlı=Ottoman hilali. [745]’ten alınmıştır, c.7, s.339.

Res. 4.33. Pilatus’un gerçekleştirdiği yargılama. Pilatus’un başında hilal şeklinde olan çalma vardır. [745]’ten alınmıştır, 7. cilt, s.356. Günlük İnciller, (İng. “the Gospel of the Day”), 1693 yılı. Rusya Bilimler Akademisi Kütüphanesi, arşiv no: 339, 646. yaprak. Res.

4.34. Parça. Pilatus’un başındaki çalma. [745]’ten alınmıştır, c.7, s.356. Res.

4.34a. Pilatus’un gerçekleştirdiği yargılama. Pilatus’un başında büyük bir çalma var. XVII. yüzyıla ait tablo. Ressamı meçhuldür. Viyana Şehir Müzesi, Avusturya. Fotoğraf 2011 yılında A.T. Fomenko tarafından çekilmiştir.

Res.4.34b. Parça. XVII. yüzyıla ait olan tabloda Roma yargıcı Pilatus tasvir edilmiştir. Pilatus’un başında bir çalma vardır. Demek ki, “antik” Romalılar çalma takıyorlardı.

Res.4.35. İncillerde tarif edilmiş olan Yeruşalem. Şehirde soba bacaları tütmektedir. Sobalar, soğuk olduğu için yakılmaktadır. [745]’ten alınmıştır, 7. cilt, s.155. Günlük İnciller, (İng. “the Gospel of the Day”), 1693 yılı. Rusya Bilimler Akademisi Kütüphanesi, arşiv no: 339, 241. yaprak.

Res.4.36. Resmin konusu aynıdır. İncillerde tarif edilmiş olan Yeruşalem’deki evlerin ısıtılması için sobalar kullanılmaktadır. Bacalardan duman çıkmaktadır. [745]’ten alınmıştır, 8. cilt, s.326. Günlük İnciller, (İng. “the Gospel of the Day”), 1693 yılı. Rusya Bilimler Akademisi Kütüphanesi, arşiv no: 339, oda, 725. Yaprağın ters tarafı.

Res.4.37. Parça. Yeruşalem’de tütmekte olan bacalar. [745]’ten alınmıştır, 7. cilt, s.155.

Res.4.38. Parça. İncillerde tarif edilmiş olan Yeruşalem’in üstündeki soba dumanı. [745]’ten alınmıştır, 8. cilt, s.326.

Res.4.39. Giovanni Colonna’nın "Mare historiarum" kitabından alınmış olan, güya yaklaşık 1447-1455 yıllarına ait minyatür. Burada büyük ihtimalle, İsa Mesih’in idamı gösterilmiştir. [1075:1]’ten alınmıştır, s.313.

 

BÖLÜM 5.

Res.5.1. “Antik” Birinci Roma İmparatorluğu (Titus Livius tarafından tarif edilmiş olan Krallık Roması) ile “antik” Üçüncü Roma İmparatorluğu arasındaki paralellik.

Res.5.2. “Antik” Birinci Roma İmparatorluğu’nun, yaklaşık 1050 yıllık sert oynamadan sonra “antik” Üçüncü Roma İmparatorluğu ile birleşmesi.

Res.5.3. Titus Livius’un, güya XV. yüzyıla ait olan "Ab urbe condita", kitabından alınmış olan bir sayfa. Arkada “antik” Roma ve Kolezyum vardır. Tasvir edilmiş olan binaların mimarisi, “antik” kahramanların elbiseleri, silahlar, tekneler vs. dâhil olmak üzere tüm ortam Orta Çağ dönemine aittir. [1229]’dan alınmıştır, s.32.

Res.5.4. Elinde gözlük olan “antik” Titus Livius. Ama gözlük Orta Çağ döneminde icat edilmiştir. Hartmann Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”. [1396:1]’den alınmıştır, LXXX. yaprağın ters tarafı.

Res.5.5. “Antik” krallar Romus ve Romulus. Hartmann Schedel’in güya 1493 yılına ait olan “Dünya Vakayinamesi”nden alınmıştır. Romulus’un ellerinde hükümdarlık asası ve üstünde Hristiyan haçı olan krallık iktidar küresi (Lat. Globus Cruciger) vardır. [1396:1]’den alınmıştır, LVI. yaprak.

Res.5.6. “Antik” krallar: Numa Pompilius, Tullus Hostilius, Ancus Marcius, Yaşlı L. Tarquin. Hartmann Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden alınmıştır. Yaşlı L. Tarquin’in elinde hükümdarlık asası ve üstünde Hristiyan haçı olan krallık iktidar küresi (Lat. Globus Cruciger) vardır. Demek ki, Hristiyan kralı olduğu düşünülmekteydi. [1396:1]’den alınmıştır, LVI. yaprak.

Res.5.7. “Antik” krallar: Servius Tullius ve Gururlu Tarquin. Hartmann Schedel’in “Dünya Vakayinamesi”nden alınmıştır. Her ikisinin de ellerinde hükümdarlık asası ve üstünde Hristiyan haçı olan krallık iktidar küresi (Lat. Globus Cruciger) vardır. Demek ki, Hristiyan kralları oldukları düşünülmekteydi. [1396:1]’den alınmıştır, LVI. yaprak.

Res.5.8. Titus Livius’un güya XV. yüzyıla ait olan "Ab urbe condita", kitabından alınmış olan bir sayfa. “Antik” Romalılar Orta Çağ döneminin şövalyeleri olarak gösterilmiştir. Kitabın sayfalarında, herhalde kitapta tarif edilmiş olan vakaların katılımcılarının ve çağdaşlarının Orta Çağ dönemine ait olan Hristiyan armaları vardır. Vatikan, Biblioteca Apostolica Vaticana. [1229]’dan alınmıştır, s.29.

Res.5.9. Güya M.S. VI. yüzyıldaki Got Savaşı ile M.Ö. VI. yüzyıldaki Tarquinius Savaşı arasındaki paralellik. 1053 yıllık kronoloji oynaması.

Res.5.10. “Kraliçe Amalasunta’nın portresi olduğu düşünülen kadın portresi.” [196], 1. cilt, s.310, res.60.

Res.5.11. Got Savaşı ile Nika Ayaklanması arasındaki paralellik.

Res.5.12. Got Savaşı ile Nika Ayaklanması arasındaki paralellik.

Res.5.13. Dictys Cretensis’in, güya XIV. yüzyıla ait olan "De bello Troiano" kitabından alınan “Truva Şehrinin Görünüşü” adlı minyatür. “Antik” binalar tuğladan yapılmıştır. Üstelik tuğla tanelerinin şekilleri aynıdır. Fakat tuğla Orta Çağ icadıdır. [1229]’dan alınmıştır, s.20.

Res.5.14. “Mezar taşını yontan yontucu. Jean Colombe’nin “Truva’nın Tarihi”indeki minyatürünün bir parçası. 1490 yılından sonra.” [643:2], s.155, res.7.

Res.5.15. “Truva’nın Tarihi” kitabından alınan minyatürün bir parçası. “Antik” mezar taşının üzerinde, Orta Çağ dönemine ait olan şövalye heykelciği. [643:2]’den alınmıştır, s.155, res.7.

Res.5.16. Truva’nın kapılarında Kral Priamos, oğlu Paris’i ve Paris’in kaçırdığı Helen’i karşılamaktadır. "Chronique de la Bouquechardiére" kitabından alınmıştır. Güya 1470 yılına aittir. Tüm ortamın, insanların elbiselerinin, Truva şehrinin kendisinin Orta Çağ suretinde tasvir edilmiş olduğu bellidir. [1485]’ten alınmıştır, s.164, res.202.

Res.5.17. Benoit de Sainte-Maure’nin güya XIV. yüzyıla ait olan "Le Roman de la guerre de Troie" kitabından alınmış olan minyatür. Truva Savaşı sırasında Yunanlılarla Truvalılar arasındaki bir muharebe. Askerlerin üzerinde ağır zırh, kafalarında ise miğfer vardır. Üstelik bazı miğferlerin siperleri kapalıdır. [1485]’ten alınmıştır, s.264, res.320.

Res.5.18. “Truva ordusu savaşa çıkıyor”. Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi’nden alınmıştır. Devlet Tarih Müzesi. 358 No’lu müze koleksiyonu. “Antik” Truvalılar Orta Çağ askerleri suretinde tasvir edilmiştir. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 1. kitap, s.367, yaprak М-740. Ayrıca “Akteon” Yayınevi tarafından yayımlanan tıpkıbasıma bakınız [477:3].

Res.5.19. Güya Homeros’u tasvir eden “antik” büst. Mamafih, büstün üzerinde herhangi bir yazı yoktur. Roma, Capitol Müzesi. [304]’den alınmıştır, 1. cilt, s.81.

Res.5.20. Moskova Kremlini’ndeki Meryem’e Müjde Katedrali’nin kuzey kapılarındaki “Antik” Afrodian ve Homeros. [331]’den alınmıştır, 1. cilt, s.182. Yanında, onların, Hristiyan kilisesinin kurucuları tarzında yazılmış olan sözleri yer almaktadır. Resimlerin altında “Afrotian ve Omiros” yazıları vardır. Dolayısıyla, “antik” Afrodian’ın ve Homeros’un kilise ile dolaysız ilgilerinin olduğu düşünülmekteydi. Yoksa bir Hristiyan kilisesinde tasvir edilmeleri şüpheli görünecekti. Üstelik alıntıları ile birlikte. [331]’den alınmıştır, 1. cilt, s.182.

Res.5.21. Truva Savaşı konusundaki eserlerin ortaya çıkışlarının Skaliger tarihi.

Res.5.22. Güya XIV. yüzyıla ait olan, Giritli Dictys (üstte solda), Frigyalı Dares (üstte sağda) ve Benoît de Sainte-Maure’yi (altta) tasvir eden eski minyatür. [1229]’dan alınmıştır, s.21.

Res.5.22a. “Truva Savaşı’nın vakalarını ve Fransızların (tarihçilere göre – yazarın yorumu) mitolojik Truva kökenlerini tasvir eden dört sahne. Solda yukarıda, Yunanlıların Anadolu kıyılarına çıkmaları gösterilmiştir” [1075:1], s.233. “Antik” Yunanlıların kalkanlarında yer alan gamalı haç şeklindeki Hristiyan haçları dikkat çekmektedir. Yorumcular, orada bütün “antik” olayların Orta Çağ vakaları olarak gösterilmiş olduğunu söylemektedirler. Doğru. Truva Savaşı XIII. yüzyılda ortaya çıkmıştır. [1075:1]’den alınmıştır, s.233.

Res.5.23. Heinrich Schliemann’ın fotoğrafı (yaklaşık 1870 yılı). [443]’ten alınmıştır, s.34.

Res.5.23a. Heinrich Schliemann’ın portresi. İnternet’ten alınmıştır.

Res.5.23b. A.S. Puşkin Müzesi’nde 2013 yılının Mayıs ayında teşhir edilen, güya H. Schliemann’ın “Truva’da” bulduğu eşyaların sergisi hakkında yorum.

Res.5.23c. Güya H. Schliemann’ın bulduğu ilk balta. A.S. Puşkin Müzesi, Moskova. Fotoğraf 2013 yılının Mayıs ayında çekilmiştir.

Res.5.23d. Güya H. Schliemann’ın bulduğu ikinci balta. Res.5.23e. Güya H. Schliemann’ın bulduğu üçüncü balta. Res.5.23f. Güya H. Schliemann’ın bulduğu dördüncü balta. H. Schliemann’ın bu baltalara, güya kendisinin bulduğu Priamos altınından fazla değer verdiği bildirilmektedir.

Res.5.24. Truva Krallığı Titus Livius’un Krallık Roması’nı kaplamaktadır.

Res.5.25. “Schliemann’ın Truva’sı” olarak Çanakkale Boğazı’nın GÜNEY ÇIKIŞININ yanındaki, eskiden ufak bir şehrin bulunduğu bir yer seçilmiştir. Orası haritada Troja adı ile işaretlenmiştir (yanında da siyah bir nokta bulunmaktadır). [1259]’dan alınmıştır, s.158.

Res.5.26. Türkiye haritasının, güya “Homeros’un Truvası’nın yer aldığı” bir parçası. [1259]’dan alınmıştır, s.158.

Res.5.27. H. Schlieman’ın utanmadan “tam olarak Homeros Truvası’nın bulunduğunu” ilan ettiği, sahile yakın bir yerdeki ufak Orta Çağ tahkimatının dikkat çekici olmayan kalıntıları. [1259]’dan alınmıştır, s.33.

Res.5.28. Benoit de Sainte-Maure’nin, güya XIV. yüzyılın ikinci yarısına ait olan "Le Roman de la guerre de Troie" kitabından alınmış olan minyatür. Truva Savaşı’ndan bir sahne. Solda Laomedon ile sohbet eden Priamos gösterilmiştir. Bütün “antik” kişiler Orta Çağ insanları olarak betimlenmiştir. [1485]’ten alınmıştır, s.249, res.321.

Res.5.29. “Antik” Truva Krallığı ile Titus Livius’un “antik” Krallık Roması, yani Üçüncü Roma İmparatorluğu arasındaki paralellik.

Res.5.30. Truva Krallığı’nın son dönemi, Birinci=Üçüncü Roma İmparatorluklarının son dönemi ile özdeşleşmektedir.

Res.5.31. Benoit de Sainte-Maure’nin, güya XIV. yüzyılın ikinci yarısına ait olan "Le Roman de la guerre de Troie" kitabından alınmış olan minyatür. Truva Savaşı’nın muharebelerinden biridir. “Antik” santor (yani düpedüz atın üstündeki süvari) Orta Çağ şövalyeleri ile savaşmaktadır. [1485]’ten alınmıştır, s.249.

Res.5.32. Guido delle Colonne’nin (de Columna) “Historia Destructionis Troiae” kitabından alınmış olan, güya XV. yüzyılın başına ait olan minyatür. Truva Savaşı’ndan bir sahne gösterilmiştir: Yunan filosunun bir kısmı yok olmaktadır. Orta Çağ gemilerinde Orta Çağ askerlerini görüyoruz. [1485]’ten alınmıştır, s.109, res.121.

Res.5.33. [1229] kitabında gösterilmiş olan Truva minyatür serisinin ilk minyatürü. Ressam bu olayı, sanki Titus Livius tarafından tarif edilmiş olan Roma Savaşları ile birleştirmiştir. Bayrağın üzerinde, SPQR harfleri net olarak görülmektedir. Bu harflerin Orta Çağ Romalılarının, dolayısıyla “antik” Romalıların ayrılmaz parçası olduğu düşünülmektedir. Diktys von Kreta, "De bello Troiano"; Livius, "Ab urbe condita". Paris, Bibliothéque Nationale. [1229]’dan alınmıştır, s.17.

Res.5.34. SPQR = "Senatus Populusque Romanus" yazılı bir parça. [1229]’dan alınmıştır, s.17.

Res.5.35. “Antik” Yunanlılar ile Truvalılar arasındaki savaş. Bütün askerler Orta Çağ şövalyeleri olarak tasvir edilmiştir. Diktys von Kreta, "De bello Troiano". Paris, Bibliothéque Nationale. [1229]’dan alınmıştır, s.18-19.

Res.5.36. Homeros’un “İlyada” kitabından alınan, güya XV. yüzyıla ait olan bir minyatür. Yunanlıların filosu Orta Çağ filosu olarak gösterilmiştir. Çağdaş yorumcunun bildirdiği gibi, ön planda büyük Venedik gemisi vardır [1229], s.54. Vatikan, Biblioteca Apostolica Vaticana. [1229]’dan alınmıştır, s.54.

Res.5.36a. Homeros’un, güya XV. yüzyılda yayımlanmış olan “İlyada” kitabının başından alınan resimli bir sayfa gösterilmektedir. Fakat büyük ihtimalle bu muhteşem kitabın yayımlanması XVII. yüzyıldan önce gerçekleşmemiştir. [1229]’dan alınmıştır, s.52.

Res.5.36b. Homeros’un, güya XV. yüzyılda yayımlanmış olan “İlyada” kitabının başından alınan resimli bir sayfa gösterilmektedir. Fakat büyük ihtimalle bu muhteşem kitabın yayımlanması XVII. yüzyıldan önce gerçekleşmemiştir. [1229]’dan alınmıştır, s.53.

Res.5.37. Truva manzarası. Korkunç İvan’ın ünlü resimli Rus vakayinamesinden alınmış olan minyatür. Devlet Tarih Müzesi. Orta Çağ şehri gösterilmiştir. “Antik” Truvalıların uğraştıkları işler tasvir edilmiştir. Bu arada büyük çanlar dökülmekte! Herhalde bu çanlar bir HRİSTİYAN KATEDRALİNE yerleştirilmek üzere dökülüyordu. Minyatürün sol üst köşesine bakınız. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 1. kitap. Ayrıca “Akteon” Yayınevi tarafından yayımlanan tıpkıbasıma bakınız [477:3].

Res.5.38. Parça. “Antik” Truva’da çanlar dökülmekte. Fakat çanlar ancak Orta Çağ döneminde ortaya çıkmıştır ki! Ayrıca bu çanlar yalnızca Hristiyan katedralleri için yapılmıştır. Yanılan kimdir? Orta Çağ döneminde yaşamış ressam mı, yoksa tarihçiler mi? Bize, “Ressam cahilmiş” diyecekler. Ama büyük ihtimalle tam tersidir. Hem bu durumda hem de birçok başka durumda haklı olan Orta Çağ ressamı idi. Skaliger versiyonunu kabul eden tarihçiler ise yanılmaktadır. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 1. kitap.

Res.5.39. Bosporus (İstanbul Boğazı) ile boğazın her iki tarafında yer alan ve güneyinde Marmara Denizi’nin bulunduğu İstanbul Şehri. [1464]’ten alınmıştır, s.107. Beykoz tepesinin ve eski Yoros Şehrinin Asya tarafında bulunduğunu haritada işaretledik. “Unutulmuş Yeruşalem” kitabımıza bakınız.

Res.5.40. Güya 1486 yılına ait olan “Kutsal Toprağa Gezi” adlı gravür. Gravürde, Bosporus’taki Çar-Grad, Haliç ve Haliç’e girişi kapatan meşhur zincir gösterilmiştir. Sahilde çok sayıda değirmen görünmektedir. Büyük ihtimalle bunlar, vakayinamelerde sözü edilen “çok sayıdaki TRUVA değirmenleridir”. Bernhard von Breydenbach. Holzschnitt in: Reise ins heilige Land. Weimar, Zentralbibliothek der deutschen Klassik. [1189]’dan alınmıştır, s.31, res.10.

Res.5.41. “Şövalye Grünemberg’in Kutsal Toprağa Hac Yolculuğu”. Hac ziyareti yapanların gemisi deniz kenarındaki şehre yaklaşmaktadır. Bir körfez gösterilmiştir, herhalde bu körfez Haliç’tir. Büyük ihtimalle, burası Bosporus’taki Çar-Grad’dır. Dolayısıyla, Çar-Grad (Yoros) XV. yüzyılda İncillerde tarif edilmiş olan Yeruşalem, yani Kutsal Toprak olarak kalmaya devam etmişti. Konrad Grünemberg. 1486. Gotha, Forschungsbibliothek. [1189]’dan alınmıştır, s.31, res.11a.

Res.5.41a. Haçlıların, Kutsal Toprak’a, yani Çar-Grad’a doğru seyreden gemisi. [1189]’dan alınmıştır, s.32-33, res.11b. Res.5.42. Konstantinopolis’teki muazzam Ayasofya Kilisesi. Çapı 31,5 metre olan devasa kubbesi karmaşık bir yarıkubbe sistemine dayanmaktadır. [643:2]’den alınmıştır, s.41.

Res.5.43. Konstantinopolis’teki Ayasofya Kilisesi’nin muhteşem dekoru. Tarihçilerin kaydettikleri gibi, katedralin zengin sütun başlıkları, Korint düzeni şeklinde yapılmış olan sütun başlıklarına benzemektedir [643:2], s.51, res.4.

Res.5.43a. Güçlü Truvalı Hektor Yunanlılara saldırıyor. Kalkanında üç arslan tasvir edilmiştir. Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi. [490:4]’ten alınmıştır. Dünya Tarihi, 1. Kitap, s.354, М-732. yaprağın ters tarafı.

Res.5.44. Bacchanalia. Borghese Vazosu’ndan alınmış olan “antik” barelyef. Louvre Müzesi. [524:1]’den alınmıştır, s.468, res.504.

Res.5.45. Pan’ın huzurundaki Bacchanalia. Sebastiano Ricci. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca Louvre Müzesi’nde bulunan, Borghese Vazosu’ndan alınmış olan “antik” Bacchus barelyefine bakınız. [524:1]’den alınmıştır, s.469, res.504.

Res.5.46. “Antik” bacchanalia. Bourdon Sebastien. İnternet’ten alınmıştır. Ayrıca Napoli Müzesi’nde bulunan, “antik” Bacchus barelyefine bakınız. [304:1], 1. cilt, s.496.

Res.5.47. Lucas Cranach’ın (1472-1553) “Paris’in Yargılanması” adlı resmi. “Antik” olay Orta Çağ vakası olarak tasvir edilmiştir. Paris, üzerinde ağır zırh olan şövalye olarak gösterilmiştir. [1258]’den alınmıştır, s.45.

Res.5.47a. Lucas Cranach’ın “Paris’in Yargılanması” resminin başka versiyonu. Silahtar elinde kristal “kavga elması”nı tutmaktadır. [143:0]’dan alınmıştır, s.232.

Res.5.48. Truva, Hattuşaş ve Babil gibi meşhur “antik” şehirlerin düşüşlerinin Skaliger tarihlenmeleri.

Res.5.49. “Antik” Yunan kralı Menelaos, eşi Helen ve Truvalı Paris. Menelaos’un ve Helen’in ellerinde, üzerinde Hristiyan haçları yer alan hükümdarlık asaları vardır. Dolayısıyla, Menelaos’un ve Helen’in Hristiyan hükümdarları olduğu düşünülmekteydi. Hartmann Schedel’in güya 1493 yılına ait olan “Dünya Vakayinamesi”nden alınmıştır. [1396:1]’den alınmıştır, XXXVII. yaprak.

Res.5.50. Benoit de Sainte-Maure’nin, güya XIV. yüzyılın birinci çeyreğine ait olan "Truva Savaşı Hakkında" kitabından alınmış olan minyatür. Truva’yı işgal eden askerler Orta Çağ silahları ile tasvir edilmiştir. Mesela, savaş sırasında Tatar yayları (crossbow – İng.) kullanılmaktadır. [1485]’ten alınmıştır, s.20.

Res.5.51. “Yunanlılar Truva’ya hücum etmekte” adlı minyatürün bir parçası. Orta Çağ Tatar yayları (crossbow – İng.) tasvir edilmiştir. [1485]’ten alınmıştır, s.20.

Res.5.52. Benoit de Sainte-Maure’nin, güya XIV. yüzyılın birinci çeyreğine ait olan "Truva Savaşı Hakkında" ("Le Roman de la guerre de Troie") kitabından alınmış olan minyatür. Paris, Menelaos’un sarayına Helen’i almaya gidiyor. Menelaos’un sarayının üstünde Hristiyan haçı vardır. [1485]’ten alınmıştır, s.245, res.322.

Res.5.53. “Ekklesia (Yun.) (Kilise). Ravello Katedrali’nin kürsüsündeki alegorik heykelin bir parçası. İtalya, XIII. yüzyıl” [643:2], s.36.

Res.5.54. “Vaftiz âdeti suretiyle kavranan İnancın alegorisi. Mine. Maas Nehri bölgesi, XII. yüzyılın ortası [643:2], s.42, res.2. Burada Hristiyan inancı kadın suretinde gösterilmiştir.

Res.5.55. “Kiliseyle devlet arasındaki birlik. Halı. Almanya, XII. yüzyılın sonu” [643:2], s.97, res.7.

Res.5.56. Üzerinde Devlet (soldaki erkek) ile Kilise (sağdaki kadın) arasındaki alegorik tasvirin yer aldığı eski halının bir parçası. Kadının-Kilisenin uzun saçları var. [643:2]’den alınmıştır, s.97, res.7.

Res.5.56a. Korkunç İvan’ın resimli Rus vakayinamesinden alınmış olan bir minyatür. Yunanlılar Tenedos Adası’nı işgal ediyorlar. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 1. kitap, s.271, yaprak М-691.

Res.5.56b. Büyük Yunan filosu, Truva’ya ulaşmaktadır. Korkunç İvan’ın resimli Rus vakayinamesinden alınmış olan bir minyatür. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 1. kitap, s.330, М-720. yaprağın ters tarafı, s.331, yaprak М-721.

Res.5.57. “Antik” Truva Savaşı ile erken Orta Çağ dönemindeki Got Savaşı arasındaki paralellik. Savaşın başlangıcı.

Res.5.58. Guido delle Colonne’nin (de Columna) “Historia Destructionis Troiae” kitabından alınmış olan, güya XV. yüzyılın başına ait olan minyatür. Truva Savaşı’nın, Yunanlılar ile Truvalılar arasındaki üçüncü muharebesi. Yine Orta Çağ dönemine ait silahları görüyoruz. [1485]’ten alınmıştır, res.120.

Res.5.59. Konstantinopolis’teki surların kalıntıları. Fotoğraf T.N. Fomenko tarafından 1995 yılında çekilmiştir.

Res.5.60. Konstantinopolis’teki surların kalıntıları. Fotoğraf, bu kitabın yazarı tarafından 1995 yılında çekilmiştir.

Res.5.61. “Antik” Truva Savaşı ile erken Orta Çağ dönemindeki Got Savaşı arasındaki paralellik. Başkentin muhasarası ve düşüşü.

Res.5.62. “Ahşap at yapılmaktadır.” Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi’nden alınmıştır. Devlet Tarih Müzesi, 358 No’lu müze koleksiyonu. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 2. Kitap, s.268, М-925 yaprağın ters tarafı. Ayrıca tıpkıbasımına bakınız [477:3].

Res.5.62a. Truvalılar Truva atını şehrin içine itmektedir. Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 2. Kitap, s.273, yaprak М-928.

Res.5.63. Benoit de Sainte-Maure’nin “Le Roman de la guerre de Troie” (“Truva Savaşı Hakkında”) kitabından alınan, güya XIV. yüzyıla ait olan minyatür. İşin özünü iyi anlamayan ressam, tekerlekli Truva atının resmini yapmıştır. [1485]’ten alınmıştır, s.251, 252, res.328.

Res.5.63a. Tekerlekli Asur muhasara kulesi. Kulede, kuşatılmış olan şehrin surunu yok eden koçbaşı ya da top vardır. Asur krallarının sarayından alınmış olan barelyef. Kopyası Moskova’daki A.S Puşkin Müzesi’nde bulunmaktadır. 2013 yılının Mayıs ayında çekilmiş fotoğraf.

Res.5.64. “Truva atı”nın, Türk makamları tarafından “eskiden bir şehrin bulunduğu H. Schliemann yerinde” turistler için özenle yapılmış olan çağdaş ahşap modeli, [1259]’dan alınmıştır, s.33.

Res.5.65. Çağdaş İstanbul’da yer alan Bozdoğan su kemerinin kalıntıları. [1464]’ten alınmıştır, s.72.

Res.5.65a. Bozdoğan su kemerinin Çar-Grad dolaylarından, Pirgo’ya yakın bir yerden alınmış görüntüsü. 1838 yılı. W.H. Barlett, gravör: R. Wallis. [912:2b]’den alınmıştır, s.488.

Res.5.66. “Şehrin içine giren” yarı yıkık su kemerinin şematik resmi. Muhasarayı yapanların şehrin surlarının yanına yuvarlayarak getirdikleri tekerlekli ahşap muhasara kulesine “Truva atı” denilmiş olması da mümkündür.

Res.5.66a. Yunanlılar gece Truva atından çıkıp kapıları açmaktadır. Truva’ya karşı son hücuma başlanmaktadır. Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 2. kitap, s.267, М-929. yaprağın ters tarafı.

Res.5.66b. Öfkeli Aşil Truva surlarının yanında savaşmaktadır. Korkunç İvan’ın Resimli Rus

Vakayinamesi. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 1. kitap, s.359, yaprak М-736.

Res.5.67. Benoit de Sainte-Maure’nin “Le Roman de la guerre de Troie” (“Truva Savaşı Hakkında”) kitabından alınan, güya XIV. yüzyılın ikinci yarısına ait minyatür. Truva Savaşı’ndan bir sahne: Hektor’un arkasından ağıt yakılıyor. Olay, Orta Çağ olayı olarak tasvir edilmiştir. [1485]’ten alınmıştır, s.249, res.324.

Res.5.67a. Brutus yere düşen Arruntis’u mızrak ile vuruyor. Giovanni Battista Tiepolo. 1728- 1730. [556:2]’ten alınmıştır, s.132.

Res.5.67b. Aşil, Hektoru’u göğsünden mızrak ile vuruyor. Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi. [490:4]’ten alınmıştır, Dünya Tarihi, 2. kitap, s.84, М-833. yaprağın ters tarafı.

Res.5.68. Benoit de Sainte-Maure’nin “Le Roman de la guerre de Troie” (“Truva Savaşı Hakkında”) kitabından alınmış olan minyatür. Truva Savaşı’ndan bir sahne: Fırtınaya yakalanmış olan Yunan filosu. [1485]’ten alınmıştır, s.250, res.327.

Res.5.69. “Troilos ve Paris”. Maso Finiguerra’nın, güya XV. yüzyıla ait olan resimli Floransa Vakayinamesinden alınmıştır. “Antik” kahramanlar, üzerlerinde ağır zırh olan Orta Çağ şövalyeleri olarak tasvir edilmişlerdir. Paris’in başında siperli miğfer var: Orta Çağ dönemine ait olan tipik silah. [1267]’den alınmıştır, 85.yaprak.

Res.5.69a. Brutus, Mucius, Scaevola ve Camillus. Domenico Ghirlandaio’nun resmi. Güya XV. yüzyıla aittir. [528]’den alınmıştır, s.23.

Res.5.70. Benoit de Sainte-Maure’nin “Le Roman de la guerre de Troie” (“Truva Savaşı Hakkında”) kitabından alınmış olan minyatür. Çağdaş yorum şöyledir: “Satranç oynayarak dinlenen Aşil’in karşısına, onu savaşa katılmaya çağıran üç Yunan elçisi çıkmaktadır” [1485], с.245, res.325. [1485]’ten alınmıştır, s.245, res.325.

Res.5.71. Troilos’un ölümü. “Antik” vazo üzerindeki resim. [524:1]’den alınmıştır, s.643, res.720.

Res.5.72. Benoit de Sainte-Maure’nin “Le Roman de la guerre de Troie” (“Truva Savaşı Hakkında”) kitabından alınmış olan minyatür. Truva Savaşı’ndan bir sahne: Yunanlılar, Truva’da zaptettikleri eşyaları gemilere yüklemektedirler. [1485]’den alınmıştır, s.250, res.326. Bu olay, Orta Çağ olayı olarak tasvir edilmiştir.

Res.5.72a. Truva’nın düşmesi. Korkunç İvan’ın Resimli Rus vakayinamesi. [490:4]’dan alınmıştır, Dünya Tarihi, 2. kitap, s.282, М-932. yaprağın ters tarafı.

Res.5.72b. “Truva’daki yangın”. Adam Elsheimer. Yaklaşık 1601 yılı. Yunanlılar Truva’yı yakıp yıkıyorlar. Uzakta, kuşatılmış olan kent sakinlerinin hiç beklemedikleri bir anda içinden Yunan askerlerinin çıktıkları Truva Atı görülüyor. Sol önde, selameti kaçmakta bulan Truva Kralı Aeneis tasvir edilmiştir. Omzunda babası Anchises’i taşıyor. Bu önemli olaydan ayrıntılı bir şekilde “Orda Rusu’nun Başlangıcı” kitabımızda bahsediyoruz.

Res.5.73. Odisseas Kral Romus’un atlarını “kaçırıyor”. “Antik” taş oyması. [524:1]’dan alınmıştır, s.624, res.719.

Res.5.74. Amazon Kraliçesi Penthesilea, Truvalıları Yunanlıların karşısına savaşmaya

getiriyor. “Antik” vazonun üzerindeki resim. [524:1]’dan alınmıştır, s.627, res.697.

Res.5.74a. Amazon Kraliçesi Penthesilea, Aşil’in askerlerine baskın yapıyor. Korkunç İvan’ın Resimli Rus Vakayinamesi. [490:4]’dan alınmıştır, Dünya Tarihi, 2. kitap, s.221, М-902. yaprak.

Res.5.75. Amazon Kraliçesi Penthesilea ölüyor. Aşil onu kaldırıyor. “Antik” barelyef. [524:1]’dan alınmıştır, s.627, res.698.

Res.5.76. Belisarius ile “antik” Aşil’in biyografileri arasındaki paralellik.

Res.5.77. Palladion’u getiren Ulisses ve Diomedes. Maso Finiguerra’nın, güya XV. yüzyıla ait olan resimli Floransa Vakayinamesinden alınmıştır. Her iki kahramanın üzerinde zırh var, Diomedes’in (soldaki kişi) başında siperli miğfer vardır. [1267]’den alınmıştır, 60. yaprak.

Res.5.78. Kral Lykomedes’in sarayındaki Aşil. Pompeo Girolamo Batoni. 1746 yılı. [194]’ten alınmıştır, s.483, res.632.

Res.5.79. Truva Savaşı’nın ve Got-Tarquinius Savaşı’nın ek olayları arasındaki paralelliklerin kısa şeması.

Res.5.80. Truva Savaşı’nın ve Got-Tarquinius Savaşı’nın ek olayları arasındaki paralelliklerin kısa şeması.

Res.5.81. İkinci ile Üçüncü İmparatorluklar arasındaki karışıklık dönemine ait olan “antik” Roma İmparatorlarının eski resimleri. Bu arada, GORDİANLAR hanedanı da tasvir edilmiştir. “Antik” imparatorların bazılarının ellerinde, hükümdarlık asaları ve üstlerinde Hristiyan haçı olan krallık iktidar küreleri vardır. Demek ki, bunlardan bazılarının Hristiyan kralları olduğu düşünülmekteydi. Bazılarının üzerinde Orta Çağ dönemine ait olan şövalyelerin üzerindeki gibi zırh vardı. Hartmann Schedel’in, “Dünya Vakayinamesi”nden alınmıştır. [1396:1]’den alınmıştır, CXIX. yaprak.

Res.5.82. Truva Savaşı’nın hatalı tarihlemelerinden biri.

Res.5.83. Jül Sezar’ı öldüren kişilerden biri olan Marcus Junius Brutus. Roma Ulusal Müzesi (Museo Nazionale Romano). Palazzo Massimo alle Terme. İnternet’ten alınmıştır, Wikipedia. Kalsedondan yapılmış olan, üzerinde Brutus’un tasvir edildiği gemma (Lat.) da meşhurdur. Fakat bu gemmanın üzerinde herhangi bir yazı görünmüyor. Acaba tarihçiler bunun üzerinde tasvir edilmiş olan adamın ismini nasıl öğrendiler? [304:1], 1. cilt, s.642.

Res.5.84. “Antik” Aeneis. Hartmann Schedel’in, “Dünya Vakayinamesi”nden alınmış olan minyatür. Aeneis’in ellerinde, üstünde Hristiyan haçı olan hükümdarlık asası ve krallık iktidar küresi var. [1396:1]’den alınmıştır, XXXXIII. yaprak.

Res.5.85. Yeruşalem’in güya 1170 yılına ait olan haritası. Burada büyük ihtimalle Çar-Grad tasvir edilmiştir. [1083]’ten alınmıştır, s.92.

BÖLÜM 6.

Res.6.1. Lucanus’un, güya XIV. yüzyıla ait olan, "De bello civili" kitabından alınan minyatür. Pompeius’u yendikten sonra Jül Sezar’ı gösteren minyatür. Karşımızdaki tipik Orta Çağ resmidir. Mailand, Biblioteca Trivulziana. [1229]’dan alınmıştır, s.33.

es.6.1a. Güya 1373 senesine ait olan kitaptan alınmış olan minyatür. Lucanus "De bello civil" (Pharsalia). Jül Sezar’ın iç savaşları devri. Güya M.Ö. I. yüzyıl. Sezar’ın ana düşmanı Pompeius betimlenmiştir. Ama “antik” savaşçılar zırhlı Orta Çağ şövalyeleri olarak gösterilmiştir. Yorumcular, “antik” ordunun tıpatıp “XIV. yüzyıldaki İtalyan süvarisine benzediğini dürüstçe kaydediyorlar” [1075:1], s.229.

Res.6.2. “Antik” Jül Sezar’ın Rubicon’dan geçmesi (Jean Fouquet, yaklaşık 1420-1477/81). “Antik” bayrakların üzerinde iki başlı imparatorluk kartalını görüyoruz. Ama bu Orta Çağ imparatorluk sembolünü M.S. XIV-XVI. yüzyıllardaki “Moğol” İmparatorluğu’nun tarihinden biliyoruz. [1237]’den alınmıştır.

Res.6.3. Parça. Bayrakta “antik” iki başlı Orda kartalı. [1237]’den alınmıştır. Res.6.4. Parça. Atın örtüsünde “antik” iki başlı Orda kartalı. [1237]’den alınmıştır. Res.6.5. Sonraki tarihçilerin yarattığı resim. “Sezar’ın Alesia’yı kuşatmak için kurdurduğu muhasara yapıları”. İşin aslı çoktan unutulmuştur. Onun yerine ön plana zaptedilmez hayaller çıkmıştır. [304:1], cilt 1, s.619.

Res.6.6. Günümüze ulaşmayan altın madalyonun üzerinde Justinianos’un portresi. The British Museum’da saklanmaktaydı (Londra). [1122]’den alınmıştır, s.1.

Res.6.7. Justinianos. Ravenna şehri San Vitale Bazilikası’ndaki mozaik (İtalya). [1122]’den alınmıştır, s.12. Ayrıca bkz. [328], s.94; [196], cilt 2, s.188, res.32.

Res.6.8. Theodora. Ravenna şehri San Vitale Bazilikası’ndaki mozaik (İtalya). [1122]’den alınmıştır, s.13. Ayrıca bkz. [196], cilt 2, s.189, res.33.

Res.6.9. Got, Truva, Tarquinius ve güya M.Ö. I. yüzyıldaki Roma savaşları arasındaki paralelliğin şeması. Birinci kısım.

Res.6.10. Got, Truva, Tarquinius ve güya M.Ö. I. yüzyıldaki Roma savaşları arasındaki paralelliğin şeması. İkinci kısım.

Res.6.11. Got, Truva, Tarquinius ve güya M.Ö. I. yüzyıldaki Roma savaşları arasındaki paralelliğin şeması. Üçüncü kısım.

Res.6.12. Got, Truva, Tarquinius ve güya M.Ö. I. yüzyıldaki Roma savaşları arasındaki paralelliğin şeması. Dördüncü kısım.

B ÖL ÜM 7.

Res.7.1. Güya M.Ö. I. yüzyıl ile M.S. III. yüzyıl arasındaki döneme ait olan İkinci Roma İmparatorluğu ile M.S. X-XIII. yüzyıllardaki Kutsal Roma İmparatorluğu arasındaki paralellik.

Res.7.2. İmparator II. Friedrich, ROMA İMPARATORU suretinde. XIII. yüzyılın ortasına ait olan madeni para [643:2], s.285.

Res.7.3. Skaliger kronolojisine göre Vezüv’ün püskürmeleri. “Antik” Pompeii şehrini yok eden, güya 79 ve 472 yıllarındaki iki “antik” püskürmenin, 1053 yıllık oynamadan sonra herhalde yalnızca 1138-1139 ve 1500 yıllarına ait olan püskürmelerin yansımaları olduğu net olarak görülmektedir. [389]’dan alınmıştır, s.28. Ama büyük ihtimalle Pompeii 1631 yılındaki püskürme sonucunda yok olmuştur.

Res.7.4. Vezüv’ün 1822 yılındaki püskürmesini tasvir eden gravür. [544]’ten alınmıştır, 2. cilt, s.124, res.60.

Res.7.5. A. Dürer’in güya 1515 yılında çizdiği yıldız haritasının bir parçası. “Antik” Batlamyus’un güya M.S. II. yüzyıla ait portresi. Ancak kıyafeti, insanların XVII. yüzyıldan önce giymedikleri bir kıyafettir. Başında silindir şapka vardır! [90]’dan alınmıştır, s.8. Ayrıca [515]’e bakınız, s.185.

Res.7.6. Habsburg İmparatorluğu (Nov-Gorod İmparatorluğu mu?) ile XIII-XVII. yüzyıllardaki “antik” İkinci = Üçüncü Roma İmparatorluğu arasındaki bazı enteresan paralellikler.

Res.7.7. Roma İmparatorluğu. Güya M.S. III-VI. yüzyıllardaki “antik” Üçüncü Roma İmparatorluğu ile M.S. X-XIII. yüzyıllardaki Kutsal Roma İmparatorluğu arasındaki paralellik.

Res.7.8. Şahin ile birlikte tasvir edilmiş olan İmparator II. Friedrich Hohenstaufen. Güya XIII. yüzyılın sonuna ait olan minyatür. [643:2]’den alınmıştır, s.120, res.3.

Res.7.9. Üzerinde Haçlı kıyafeti olan I. Friedrich Barbarossa. Yaklaşık 1188 yılında Bavyeralı bir din adamı tarafından yapılmış olan minyatür. İnternet’ten alınmıştır, Wikipedia. Ayrıca [304]’e bakınız, 2. cilt, s.294-295.

Res.7.10. Üzerinde Friedrich Barbarossa’nın tasvir edildiği, güya XII. yüzyılın sonuna ait olan Reliquarium. Büyük ihtimalle bu eşya daha sonra yapılmıştır ve “portre” sadece semboliktir. [863]’ten alınmıştır, s.65 Ayrıca [643:2]’e bakınız, s.96, res.4.

Res.7.11. Venedik filosu ile I. Friedrich Barbarossa’nın imparatorluk filosu arasındaki savaş. [643:2]’den alınmıştır, s. 110-111, res.4.

Res.7.12. “Felsefe Hanım Boethius’u hapishanedeyken ziyaret ediyor. “Felsefe yardımı ile teselli bulunması” eserinin elyazması sureti. İngiltere, XII. yüzyılın sonu” [643:2], s.210, res.1.