BÖLÜM 5.
TRUVA SAVAŞI M.S. XIII. YÜZYILDA GERÇEKLEŞMİŞTİ.
SANAL YANSIMALARI GOT SAVAŞI VE TARQUİN SAVAŞI’DIR.
2. 1053 YILLIK OYNAMAYLA, GÜYA M.Ö. VI. YÜZYILDAKİ TARQUİNİUS SAVAŞI GÜYA M.S. VI. YÜZYILDAKİ GOT SAVAŞI’NI KAPLAMAKTADIR.
&1. SERVİUS TULLİUS VE BÜYÜK TEODERİK
Mükemmel kronolojik formülü T=X+300 olan, tarafımdan iki yüz yıllık süreyi kapsayacak şekilde, güya M.S. 300-500 yılları arasında gösterilen paralellik başarı ile ileriye doğru, yani VI. yüzyıla devam etmektedir. Tarihlerin bu formüle göre karşılaştırılmasının, zaman içinde yaklaşık 1053 yıl yukarıya doğru katı oynama ile eşdeğer olduğunu hatırlatalım. Res.5.9
’da, göreceğimiz yeni paralelliğin kabaca bir tarifi gösterilmiştir.
a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre Kral SERVİUS TULLİUS. # b. GOT SAVAŞI. Kral BÜYÜK TEODERİK.
1a. TARQUİNİUS SAVAŞI. SERVİUS TULLİUS Krallık Roması henüz varlığını sürdürürken ölen SON kraldır [482]. Livius, “Barış işleriyle uğraşmaya başlamıştı... kilise kanunlarının yaratıcısıydı. Gelecek kuşaklarının rivayetine göre Servius’e toplumsal sınıf sisteminin kurucusu denmektedir... Devlet için son derece olumlu bir tedbir olan nüfus sayımını yapmıştı” diye yazmaktadır... [482], Kitap 1:42. Livius sözlerine, “İyi kalpli ve nazik halefi için bile kendisi ile yarışmak zordu... ONUN İKTİDARA GELMESİYLE KANUN VE NİZAMA DAYANAN KRALLIKLARIN SONA ERMESİ şöhretini daha da artırmıştı” diye devam etmektedir [482], Kitap 1:48.
# 1b. GOT SAVAŞI. BÜYÜK TEODERİK Batı’daki Üçüncü İmparatorluğun SON imparatorudur. Vefat ettiği güya 526 yılından itibaren İtalya’da anarşi başlamıştır. Büyük Teoderik’in iç politikası, 3. bölümde belirttiğimiz gibi, çok esnekti. Ost-Got Krallığı’nı kurmuş, bilimleri ve sanatları himaye etmiş, yabancıların haklarını Romalıların hakları ile eşitlemiş, bazı büyük çaplı göçleri gerçekleştirmişti [579], [196]. Sureti olan Caracalla benzer eylemleri İkinci İmparatorluk’ta gerçekleştirmişti, 3. bölüme bakınız.
2a. TARQUİNİUS SAVAŞI. 1053 yıllık oynamayla, yani T=X+300 formülüne göre Servius Tullius’un ölümü M.S. 518 yılına denk düşmektedir [482]. İleride, Livius’un “şehrin kuruluşundan itibaren” gösterdiği bütün X tarihlerini T=X+300 formülüne göre “yeni çağın” T yıllarıyla tekrar sayacağız.
# 2b. GOT SAVAŞI. Büyük Teoderik güya M.S. 526 yılında ölmüştü. Bu tarihi Servius Tullius’un vefat yılı ile (M.S. 518 yılı) karşılaştırınca ancak 8 yıllık bir fark olduğunu görüyoruz. Bu arada bu, Krallık Roması’nın zaman aralığı ile Üçüncü İmparatorluğun zaman aralığı arasındaki toplam farktır. Böylelikle, 1053 yıllık oynama sonucunda tarihlerin çok iyi uyuştuğu ortadadır.
&2. TARQUİNİUSLAR VE GOTLAR
a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Servius Tullius’un ölümünden sonraki olaylar. Tarquiniuslar iktidara gelmiştir. Livius’a göre, Lucretia’nın ve Tullia’nın hikâyesi. # b. GOT SAVAŞI. BÜYÜK TEODERİK’in vefatından sonraki olaylar. İktidara Gotların kralları “Amaliler” gelmiştir. Amalasunta ve Matasunta’nın hikâyesi.
1a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Servius Tullius’un ölümünden sonra iktidar kızı Tullia’ya ve “eşi Gururlu Lucius Tarquinius’e (Tarquin)” geçmişti [482], 1. kitap, s.80-81, [269], s.9. Tullia’nın yanında Tarquiniuslardan oluşan büyük bir grup toplanıyor. Üstelik onlardan biri ve en önemlisi olduğu söylenebilecek olanı Tarquinius’tur [482], kitap 1. Tullia isminin paralellikte ortaya çıkacak Julia ismine çok benzer olduğunu kaydedelim.
# 1b. GOT SAVAŞI. Büyük Teoderik’in ölümünden sonra, KIZI Amalasunta ve Gotların kralları “Amaliler” hanedanı iktidarı ele geçirmişlerdi. Bu hanedanda Livius’taki Tarquinius hanedanının analoğudur. Amalasunta’nın yanında, onu aktif bir şekilde destekleyen Gotlardan oluşan büyük bir grup toplanmaktadır [695]. Gotlar, Tarquiniuslar gibi dışa kapalı bir klan oluşturmuştu. İkinci ile Üçüncü İmparatorluk arasındaki paralellikten ötürü, Amalasunta’nın İkinci İmparatorluk’taki suretinin Julia Maesa olduğu ortaya çıkmıştır,
3. bölüme bakınız. JULİA ismi Titus Livius’un kullandığı TULLİA ismine hemen hemen özdeştir. Amalasunta ya da Amalazunta isminin AMALA-SANTA ifadesinden, yani Aziz (Saint) AMAL ya da Aziz (Saint) ALAN isimlerinden gelmiş olmasının mümkün olduğunu kaydedelim. Mesele şudur ki, N ve M seslerinin birbirlerine dönüşmesi olasıydı.
2a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquiniusların, Servius Tullius’un ölümünden Gururlu Lucius Tarquinius’a kadar süren dönemi 25 yıldır. Herhalde Yaşlı L. Tarquin’in ceddi olan Gururlu Lucius Tarquinius Krallık Roması’nda bir yabancıydı. Başka bir memleketten gelmişti [482]. TARQUİN isminin Terra Aquilonius ifadesinden gelmesi mümkün, bu da “kuzey dünyası” demektir [237], s.88. Ayrıca TARQUİN (TARQUİNİUS) sözü, Arapça ya da İbranice okunuş tarzındaki gibi tersten okunursa NİUQRAT (NİVKRAT) çıkmaktadır. Bunun anlamının NOV-GRAD olması mümkündür, yani düpedüz YENİ ŞEHİR. Bu durumda, Yeni Şehir’den olanlara Tarquiniuslar denmiş olması mümkündür. Latince sözlüğünde [237] nedense TARQUİNİUS ifadesi çevrilmemiştir. Gururlu Tarquin bir şehir ya da bir bölge olan ARDEA ile savaşmaktadır [269], s.9. Bunun geç Orta Çağ olaylarının, yani İtalya ile ORDA (Ardea=Orda?) arasındaki savaşın yansıması olması mümkündür.
# 2b. GOT SAVAŞI. GOTLARIN hükümdarlık dönemi 26 yıl sürmüştü: Büyük Teodorik’in ölümünden kendilerinin güya 552 yılındaki bozgununa kadar. 25 ve 26 sayılarının birbirine çok yakın olduğunu görüyoruz. GOTLARIN Üçüncü İmparatorluğa yabancı olarak geldiklerini kaydedelim. İtalya’da yabancı halk olarak nitelendirilmektedirler. En azından, “Gotlar ile Savaş” [237] kitabını sık sık kullanacağımız ünlü Orta Çağ yazarı Procopius böyle söylemektedir. Gotların İtalya’ya KUZEYDEN, “kuzey dünyasından” geldikleri düşünülmektedir. Bu olgu, TARQUİNİUS isminin bizim önerdiğimiz “KUZEY dünyasından gelen insanlar” şeklindeki çevirisi ile iyi bir şekilde uyuşmaktadır. Böylelikle, Livius’a göre Birinci İmparatorluğun son kralı olan Gururlu L. Tarquinius’un güya M.S. 526-
552 yıllarındaki tüm “kuzey” soyu için kolektif bir karakter olduğu sonucuna ulaşıyoruz. Bütün bu olaylar büyük bir ihtimalle çok daha geç Orta Çağ olaylarının yansımalarıdır. Ayrıntılar için “Kutsal Kitap Rusu” kitabına bakınız.
3a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Kısa süre sonra Tarquiniuslar Roma’dan kovulacaktır, aşağıya bakınız. Sesli harfler olmadan isimleri “TRKVN”=“tarquin” olarak görünmektedir. Benzer Torquatus ismine de dikkat çekmek gerek. “Torkvat”=“TRKVT”, “savaş nişanını alan” anlamına gelmektedir [237]. Tarquinius’tan önce Servius’un hüküm sürmüş olduğunu hatırlatalım. Demek ki, bu dönem için iki “ana ismimiz” vardır: Servius (ya da SEVER) ve sesli harfler olmadan TRKVN.
# 3b. GOT SAVAŞI. Büyük Teoderik’in ölümünden önce Boethius ve Symmachus kovuşturulmuştu. Tarquiniuslar’ın aşağıda belirtilecek kovuşturulmaları ile karşılaştırınız, ayrıntılar için yukarıya bakınız. Boethius’un tam isminde TORQUATUS SEVERUS soy isimlerinin bulunduğu ortaya çıkmıştır [64], s.45-46. Böylelikle, Büyük Teoderik döneminde ve sonraki zamanlarda, yani M.S. VI. yüzyılda Üçüncü İmparatorluk’ta aşağıdaki iki ünlü soyun isimleri kaydedilmiştir: SEVER (Severus) ve TRKVT (Torquatus) ya da TRKVN (?). Herhalde SEVER isminin “kuzey” (Rus. sever) sözü ile hemen hemen aynı olması rastlantı değildir. Yani SEVER kelimesinin düpedüz KUZEYDEN gelenleri işaret etmiş olması mümkündür.
4a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, Tarquiniuslar klanı sesli harfleri içermeyen TRKVN sözü ile tarif edilmektedir. Açıklamalar için yukarıya bakınız.
# 4b. GOT SAVAŞI. Güya VI. yüzyıldaki Got Savaşı’na Franklar, üstelik Gotların müttefiki olarak katılmıştı. F (fita) ve T seslerinin birbirlerine sık sık dönüşmelerini göz önünde bulundurarak Frankların sesli harfleri içermeyen TRNK isminin Tarquiniusların TRKVN ismine benzer olduğu ortaya çıkmaktadır. Bu arada, buna benzer TRN sözünün, yani “firavunun” o dönemde Kutsal Kitap’ta çıktığını hatırlamak yerinde olacaktır. Demek ki, söylediklerimizi toparlayıp hem Tarquinius hem de Got Savaşı için aynı olan ve Roma’nın düşmanlarını gösteren önemli bir ifadenin saptanmış olduğu söylenebilir. Burada TRKVN ya da TRNK söz konusudur. Yani Tarquiniuslar=Gotlar=Franklar=“kuzey insanları”=Yeni Şehirden gelenler. İleride, Orta Çağ Franklarının, sesli harfleri olmadan PRS’ye dönüşen “antik” Farsları kapladığının ortaya çıktığını göreceğiz. Bkz. F’nin T’ye ve Sezar-Kesar olayında olduğu gibi Tse’nin K’ye dönüşmesi. Bu arada, Fransa’nın başkentinin Paris olan ismi, sesli harfleri içermeyen versiyonunda PRS şeklinde, yani “Farslar” ya da “Pruslar” gibi görünmektedir. Sesli harfleri olmadan PRS’nin P-Ruslara, yani Beyaz Ruslara ait olmasının mümkün olduğunu da hatırlatalım.
5a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’un anlattığı gibi Tullia, Tarquinius’un eline iktidarını sunmuştu [482]. Bu hükümdarlığın HÂLÂ KRAL hükümdarlığı olduğu düşünülmektedir. Tarquinius Birinci İmparatorluğun son kralıdır. Gerçi TARQUİNİUSLAR KISA SÜRE SONRA KOVULACAKLARDIR [482].
# 5b. GOT SAVAŞI. Amalasunta (Ve onun İkinci İmparatorluk’taki sureti olan Julia Maesa) İKTİDARI oğlu Got Amalareiks’a SUNMUŞTU. Bu hükümdarlığın Birinci İmparatorluğun tarihinde HÂLÂ KRAL hükümdarlığı olduğu düşünülmektedir. Mesele şudur ki, Konstantinopolis Amalasunta’nın (hem de Amalareiks’in), İmparatorluğun Batısı’ndaki kanuni krallar olduklarını kabul etmişti [196], 1. cilt. Mamafih, GOTLAR İtalya’dan KISA SÜRE SONRA KOVULACAKLARDIR.
6a. TARQUİNİUS SAVAŞI. TULLİA’nın yanında Lucretia bulunmaktadır. Her iki kadın Tarquiniusların eşleridir. Tullia, Gururlu Tarquin’in eşiyken Lucretia, Tarquinius Collatinus’un eşidir. Her iki kadın da kral soylarına mensuptur [482]. Her iki kadın da Roma tahtı için ortaya çıkan olaylara aktif bir şekilde katılmaktadır. Titus Livius bu dönemin diğer kadınları hakkında hiçbir şey bildirmemiştir [482].
# 6b. GOT SAVAŞI. AMALASUNTA’NIN yanında kız kardeşi MALASUNTA bulunmaktadır. İkinci İmparatorluk’ta da “yansımaların” benzer bir çifti ile karşı karşıyayız: JULİA MAESA’NIN yanında kızı MAMAEA bulunmaktadır. Bütün bu kadın çiftleri kral soylarına mensuptur [695]. Her iki kadın da Roma İmparatorluğu’nun yönetimine aktif bir şekilde katılmaktadır. İtalya’nın bu döneminde önemli bir rol oynayan diğer kadınlar konusunda hiçbir şey bildirilmemiştir [695]. Yani politik açıdan aktif olan bir çift kadın hem Tarquinius Savaşı hem de Got Savaşı’nın eşsiz ayrıntısıdır. XIII. yüzyıldaki savaşın analoglarında bu durum ile yine karşılaşacağız (TARQUİNİUS SAVAŞI=GOT SAVAŞI). Bu konuya kısaca KADIN İLE İLGİLİ EFSANE diyeceğiz.
7a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Lucretia intihar etmiştir. Tullia kovulmuştur. Akıbeti bilinmemektedir [482], Kitap 1:58, s.93-94.
# 7b. GOT SAVAŞI. Amalasunta güya 535 yılında öldürülmüştür. İkinci İmparatorluk’taki sureti olan Julia Maesa da öldürülmüştü. Kızı Mamaea da öldürülmüştü. Güya Mamaea’nın sureti olan Masatunta da öldürülmüştü [196], [695]. Birinci ve Üçüncü İmparatorluklar karşılaştırılırken suret çiftleri olan Amalasunta(= Julia Maesa) ve Matasunta(= Mamaea)’ya karşı Lukretia ve Tullia’nın yerlerini değiştirdiklerini görmekteyiz. Ancak CİNAYET olgusu her iki ANALOG imparatorlukta da bulunmaktadır. Res.5.10
’da Got Kraliçesi Amalasunta’nın varsayımsal eski portresini göstermekteyiz.
8a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Lucretia ölmeden önce, Tarquiniuslar, yani TRKVN klanından olan Sextus Tarquinius (Küçük Tarquinius) onun namusuna leke sürmüştü [269], s.9. Irzına geçtiği söylenmektedir [482], Kitap 1:58-59. Bunun üzerine, Lucretia namusunun lekelenmesine katlanamayıp kendini bıçaklayarak öldürmüştü [482]. Bu ünlü Orta Çağ savaşının başka suretlerinde-yansımalarında kadının namusunun lekelenmesi ile ilgili bu temayla sık sık karşılaşıyoruz.
# 8b. GOT SAVAŞI. Amalasunta güya 534 yılında Got Theodal’a kral unvanını sunmuştu. Ancak “gücün büyük kısmını kontrol etmeye devam etmekteydi... Theodal, Amalasunta’nın can düşmanıydı... Ona (taca – A.F.) sahip olur olmaz PRENSESTEN İNTİKAMINI ALMIŞTI” [196], 1. cilt, s.318. Theodal Amalasunta’yı, emri üzerine ÖLDÜRÜLDÜĞÜ bir adaya göndermişti.
9a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Lucretia’nın ölümü, sonucunda Tarquiniuslar’ın ROMA’DAN KOVULDUĞU, güya M.Ö. VI. yüzyıldaki ünlü Tarquinius Savaşı’na sebep olmuştu [482].
# 9b. GOT SAVAŞI. Amalasunta’nın ölümü güya M.S. VI. yüzyıldaki savaşa sebep olmuştu. Bu savaşın ana sonucu GOTLARIN İTALYA’DAN KOVULMASIDIR [196], [695]. ÜNLÜ KADININ NAMUSUNUN LEKELENMESİNDEN DOLAYI ORTAYA ÇIKAN ÜNLÜ SAVAŞ motifiyle, bu savaşın Skaliger’in tarih ders kitabındaki çok sayıda hayalet yansımasında sürekli karşılaşılacaktır. Bu, “kadın ile ilgili efsanenin” özüdür.
&3. SAVAŞ BAŞLAMAKTADIR
a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Güya M.Ö. VI. yüzyıldaki Tarquinius Savaşı başlamaktadır. Livius’a göre, Tarquiniuslar Roma’dan kovulmuştur.
# b. GOT SAVAŞI. Güya M.S. VI. yüzyıldaki Got Savaşı başlamaktadır. Procopius’a göre, Gotlar Roma’dan kovulmuştur.
1a. TARQUİNİUS SAVAŞI. LUCRETİA’NIN ÖLÜMÜ ile ilgili haber tüm Roma’ya yayılınca, şehirde Tarquiniuslar klanına karşı bir infial patlak vermişti. Junius Brutus Roma forumunda bir kalabalık toplamıştı. Livius, “Brutus, isyan eden kalabalığın, kralı (Gururlu Lucius Tarquinius’u - A.F.) iktidarından yoksun bırakmasını ve L. Tarquinius’u eşi ve çocukları ile kovmasını sağlamıştı” diye yazmaktadır [482], Kitap 1:59. TARQUİNİUS SAVAŞI BAŞLAMAKTADIR.
# 1b. GOT SAVAŞI. İmparatorluğun Doğusu’nda hüküm sürmekte olan İmparator I. Justinianos, AMALASUNTA’NIN ÖLDÜRÜLDÜĞÜ haberini alıp Gotların kovulması amacıyla Roma-Bizans ordusuna İtalya’ya girme emrini vermiştir [196], 1. cilt, s.319. Mundus’un idaresindeki Roma ordusu Gotlara karadan saldırırken ünlü komutan Belisarius, filosu ile Sicilya adasına doğru gitmişti [196], 1. cilt, s.319. GOT SAVAŞI BAŞLAMAKTADIR.
2a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Lucretia’nın namusuna leke sürmüş olan ve Tarquinius Savaşı’ndan sorumlu olan Sextus Tarquinius çok geçmeden ÖLDÜRÜLMÜŞTÜ [482], Kitap 1:60, s.97. Sextus Tarquinius KOVULDUKTAN SONRA selameti kaçmakta bulmuştu. Firarı sırasında, KİŞİSEL DÜŞMANI eski kan davasından ötürü intikamını almak üzere onu öldürmüştü [482], Kitap 1.
# 2b. GOT SAVAŞI. Amalasunta’nın namusuna leke sürmüş olan ve Got Savaşı’ndan fiilen sorumlu olan Theodal, Amalasunta’nın ölümünden 1 yıl sonra ÖLDÜRÜLMÜŞTÜ [196], 1. cilt, s.327. Theodal, GOTLAR KOVULDUKTAN SONRA “selameti kaçmakta bularak Ravenna’ya yönelmişti. Firarı sırasında, KİŞİSEL DÜŞMANI eski kan davasından ötürü intikamını almak üzere onu öldürmüştü [196], 1. cilt, s.327.
3a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquinius krallarının Roma’dan kovulmasında Marcus’un oğlu ünlü Romalı Lucius Junius Brutus önemli bir rol oynamıştı [482], Kitap 1:60, s.97; [72], s.206. Roma’daki ayaklanmanın-devrimin lideri olan Lucius Junius Brutus, “Kral Gururlu Tarquin’i kovup şöhrete... ulaşmıştı [482], Kitap 1:60, s.98. Sesli harfler olmadan tam ismi şu şekilde görünmektedir: N, MRK, BRT, LTS, yani Junius, Marcus, Brutus, Lucius. Burada bu uzun ismin oluşturulduğu tüm “tuğlaları” gösterdik.
# 3b. GOT SAVAŞI. Gotların Roma’dan kovulduğu anda, yani güya 533-538 yıllarında Roma’da, yüksek bir dinî mevkide bulunan ünlü bir Romalı faaliyette bulunmaktaydı. Burada, Caelian tepesinde (?) yaşayan Proectus’un oğlu Papa (Lat. pontifex) II. Johannes Merkür söz konusudur [196], 1. cilt, s.315, 325, 335. Bu Papa 532-535 yıllarında hüküm sürmüştü. Roma kilisesinin başı olarak o çalkantılı dönemin farklı olaylarında önemli bir rol oynamış olmalıdır. Fakat “biyografisi” ile ilgili ayrıntıları bulamadık. Sesli harfler olmadan ismi şu şekilde görünmektedir: N, MRKR, PRKT, TSL, yani Johannes, Merkür, Proectus, Caelian. Bunları Titus Livius’un metni ile karşılaştırırken büyük bir ihtimalle, birbirinden biraz farklı olan varyantlarda yazılmış olan hep aynı isim ile karşılaştığımızı görüyoruz. Gerçekten Junius=Johannes, Marcus=Merkür, Brutus=Proectus, Lucius=Caelian. Bu örnek, vakayinamelerin tekrarlandıklarını açıkça göstermektedir. İki Orta Çağ vakanüvisi, bu örnekte Titus Livius ve Procopius, onlara ulaşan ve sınırlı bilgiler içeren eski belgeleri araştırarak geçmişi kurmaya çalışmışlardı. Bir belgede sesli harfleri olmayan uzun bir isimden söz edilmişti. Titus Livius ve Procopius onu biraz farklı şekilde seslendirmişlerdi (yani ona farklı sesli harfler eklemişlerdi). Sonuçta aynı Orta Çağ kahramanı, “antik” Titus Livius’un ve Orta Çağ Procopiusu’nun iki ünlü kitabının sayfalarında farklı ama kesinlikle birbirlerine benzeyen ve kolay tanınabilecek adlarla ortaya çıkmıştı.
4a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Marcus’un oğlu Lucius Junius Brutus “antik” Roma tarihindeki EN ÜNLÜ Romalılardan BİRİDİR. Roma edebiyatı, İkinci Roma İmparatorluğu’na kadar bu kahramana ait anılarla doludur. Mesela Plutarkhos’un kitaplarına bakınız [660].
# 4b. GOT SAVAŞI. Caelian Tepesi’nde (?) yaşayan Proectus’un oğlu Johannes Merkür EN ÜNLÜ papalardan BİRİDİR. Roma’da bu papaya ait olan eserler bizim zamanımıza ulaşmıştır. Her papa kendisinden sonra adı ile ilgili eserlerin kalması ile övünemez. II. Johannes’e (532-535) ait olan yazılar ise Roma’da tüm Orta Çağ dönemi boyunca sürekli yazılmaktaydı [196], 1. cilt, s.335.
5a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, ölümü Tarquinius Savaşı’na sebep olan Lucretia’ya ROMALI demektedir [482], Kitap 1. Onun sarsılmaz, “çelikten” Roma karakterini özel bir şekilde vurgulamaktadır. Ölmeden önce yanındakilere yurtsever bir konuşma yapmıştır [482], Kitap 1. Yani burada Livius “gerçek Roma kadınının” daha sonra kurala, öykünme örneğine dönüşen imgesini çizmişti.
# 5b. GOT SAVAŞI. Lucretia’nın sureti olan Amalasunta, Üçüncü İmparatorluk tarihine göre Got soyu olan Amalilere mensuptur. Amalilerin, Amalasunta’dan sonra hüküm süren başka Got krallarından farklı olarak ROMA KÜLTÜRÜNÜN hayranı oldukları düşünülmektedir. Amaliler ROMA adetlerine sıkı bir biçimde bağlanmıştı [196], 1. cilt, s.327. Bu yüzden, vakanüvislerden birinin (mesela Titus Livius’un) bu kadına-kraliçeye ROMALI demiş olması pekâlâ mümkündür. Amalasunta’nın ölümünden sonra Vitiges kral olmaya hazırdır. Vitiges, Amalilerin soydan gelen haklarını ortadan kaldırmıştır [196], 1. cilt, s.327.
6a. TARQUİNİUS SAVAŞI. J. Brutus ve P. Valerius Roma’da Tarquiniuslara karşı bir isyana kalkışmıştı. Kral Tarquinius’un TAHTTAN İNDİRİLMİŞ olduğu ilan edilmişti. “Şehrin kurtarıcısı (Brutus - A.F.) KAMPTA MEMNUNİYETLE karşılanırken kralın çocukları ise oradan KOVULMUŞTU.” [482], Kitap 1:60, s.97.
# 6b. GOT SAVAŞI. Bizans-Roma ordusu İtalya’ya girmişti. O anda, “antik” JUNİUS BRUTUS’UN sureti olan Papa II. JOHANNES PROECTUS Roma’dayken, yaklaşmakta olan Roma ordusunun başında ise sureti “antik” VALERİUS olan Komutan BELİSARİUS bulunmaktaydı. Got Kralı Vitiges Roma’dan kaçtıktan hemen sonra Belisarius’un ordusu şehre girmişti. “Romalılar Yunanlıları KURTARICILARI OLARAK BÜYÜK SEVİNÇLE KARŞILAŞMIŞLARDI... Belisarius Roma’ya 9 Aralık 536 tarihinde girmiştir” [196], 1. cilt, s.329.
7a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, “Sürprize şaşıran kral, haber (kovulmuş olduğu haberi – A.F.) kampa (Kral Tarquinius’un kampına – A.F.) ulaşır ulaşmaz, isyanı bastırmak için Roma’ya yönelmişti.” diye yazmaktadır [482], Kitap 1:60, s.96-97.”
# 7b. GOT SAVAŞI. Belisarius’un Roma’ya girdiğini öğrenen Got Kralı Vitiges İtalya’ya sefere çıkmıştı. 537 yılının Mart ayının başlarında, Vitiges uçsuz bucaksız Got kalabalığı ile birlikte ROMA’YA YANAŞMIŞTI [196], 1. cilt, s.339.
8a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, “Tarquinius’a kapılar kapanmış ve kovulduğu ilan edilmişti.” diye yazmaktadır [482], Kitap 1:60, s.97. Bunun ardından herhalde Roma surlarının yanındaki savaş gelmiş olmalıdır. Tahttan indirilmiş olduğunu öğrenen ve isyanı bastırmak için gelen (yukarıya bakınız) Kral Tarquinius’un savaşı başlatmadan mahcup şekilde çekilmiş olması ihtimali düşüktür. Gerçi nedense Livius, Kral Tarquinius’un, tahttan indirilmiş olduğu haberine karşı tepkisi hakkında bir şey söylememektedir [482]. Yalnızca Kral Tarquinius’un Roma’dan gittiğini bildirmektedir. Burada “KRALLARIN KOVULMASI” denilen olguyla, yani Tarquiniusların “antik” Roma’daki iktidarının sonu ile karşı karşıyayız. Üstelik Skaliger tarihinde, bunun genel olarak, en azından İkinci İmparatorluk başlayıncaya kadar Roma’daki iktidarın sonu olduğu düşünülmektedir.
# 8b. GOT SAVAŞI. Roma’nın kapıları Got Kralı Vitiges’e kapanmıştı. Bunun üzerine Gotlar Roma’ya saldırarak şehri almaya çalışmıştı. Saldırı başarısız olmuş ve Gotlar muhasaraya geçmişti [196], 1. cilt, s.348-363. Bu savaş ve Roma’nın muhasarası, Orta Çağ İtalyası’nın tarihindeki dönüm noktalarından biri sayılmaktadır. Roma’nın muhasarası Gotlar için BAŞARISIZLIKLA bitmiş ve Vitiges güya 538 yılında Roma’dan çekilmişti. F. Gregorovius, “Muharebe sayısının 59’a vardığı bu ölümsüz ROMA MUHASARASI bir tam yıl ve dokuz gün sürmüştü” diye bildirmektedir [196], 1. cilt, s.363. Skaliger tarihine göre, bu olay tam olarak Gotların Roma’daki iktidarının yıkılışı olarak nitelendirilmektedir.
9a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, “antik” Roma’nın en ünlü kişilerinden biri olan Romalı P. VALERİUS (Lucius Valerius Publicola [269], s.10), Tarquinius krallarının kovulmasına çok aktif bir şekilde katılmıştı [482], Kitap 2:1, s.101. P. Valerius Roma’nın seçkin komutanıdır. Tarquiniuslarla savaşlar sırasında Roma ordusunun başındaydı. Hayatı efsanelerle dolu bir halk kahramanına dönüşmüştü. Brutus öldükten sonra Tarquinius Savaşı sırasında “bir numaralı adam” olmuştu [482].
# 9b. GOT SAVAŞI. Gotların Roma’dan, sonra da tüm İtalya’dan kovulmaları sırasında başrolü Rum Belisarius oynamaktadır. Kendisi Orta Çağ döneminin ünlü komutanıdır [196], 1. cilt. Güya 535 yılında “Belisarius, Afrika’daki vandalların tahtını yok etmişti... ve İtalya’nın fethine hazırdı... Justinianus imparatorluğun doğu ve batı topraklarını yeniden birleştirmeye karar vermişti... Bu planın gerçekleştirilmesi için kader Justinianus’a EN BÜYÜK KOMUTANLARDAN BİRİNİ hediye etmişti” [196], 1.cilt, s.319.
10a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Valerius’un tam ismi şöyledir: Volusius’un (Voluzius’un) oğlu Lucius Valerius Publicola [482], s.206, [269], s.10. Sesli harfler olmadan şunlar ortaya çıkıyor: VLR + VLZ, yani Valerius + Voluzius. Ya da Valerius + Luzius (Lucius). Tam isminin ünsüz VLRZ harflerinden oluştuğunu görüyoruz. “Oğul” ifadesinin daha sonra, yani sonraki vakanüvisler eski belgelerdeki ünsüz harflerden oluşan “çıplak” iskelete sesli harfleri ekledikleri zaman ortaya çıkmış olması mümkündür.
# 10b. GOT SAVAŞI. Belisarius’un sesli harflerini içermeyen ismi şöyle görünmektedir: VLZR. Livius’un kitabından alınan Valerius-Valuzius‘a ait olan ünsüz VLRZ harflerinden ibaret iskeletle uyuşmaktadır. Tabii ki bunun gibi ses benzerliklerinin kendi başına pek bir anlamı yoktur. Ama T=X+300 formülünün katı oynaması yardımıyla birbirlerini kaplamış olan “antik” ile Orta Çağ tarihlerinin art arda gelen karşılaştırması
sırasında “gerekli yerlerde” ortaya çıkıp daha ciddi önem taşımaya başlamaktadır. Demek ki, Belisarius=VLZR ve Valerius-Voluzius=VLZR. Bu arada Belisarius isminin Slav ismi olarak görünmesi de mümkündür: Velikiy Tsar (Büyük Çar).
&4. VALERİUS VE BELİSARİUS. SAVAŞIN EN ŞİDDETLİ DÖNEMLERİ
a.TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquiniuslar ile Romalılar arasında, güya M.Ö. VI. yüzyıldaki savaştır. Livius’a göre Tarquinius Savaşı’dır.
# b. GOT SAVAŞI. Gotlar ile Romalılar arasındaki savaştır. Procopius’a göre güya M.S. VI. yüzyıldaki Got Savaşı’dır, res.5.9.
1a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Junius Brutus, Tarquinius krallarının Roma’dan kovulması ile ilgili iki kahramandan biridir. Yukarıda güya M.S. VI. yüzyıldaki Papa Johannes Proectus ile özdeşleştirmiştik. İki komutan, Valerius ve Brutus, Tarquiniuslarla savaş sırasında Roma ordusunun başındadır. Üstelik JUNİUS Brutus Roma süvarisinin komutanlığını yapmaktadır [482]. Junius adı, Johannes ismi ile hemen hemen özdeştir. JUNİUS Brutus savaş sırasında ÖLDÜRÜLMÜŞTÜR [482].
# 1b. GOT SAVAŞI. Rum İmparatorluğu-Roma ordusunun komutanlığını yapan Belisarius’un yanında “zalim general” lakabını almış olan ünlü General Johannes bulunmaktadır [196], 1. cilt, s.358. Johannes, Livius’taki “antik” Junius Brutus gibi Roma süvarisinin komutanıdır. General Johannes şöhretini Got Kralı Vitiges’i esir ederek kazanmıştı [482], 1. cilt, s.372. O sırada, ismi aynı olan “önceli”, yani JOHANNES adlı Papa tahttan indirilmişti. Dolayısıyla Got Savaşı’nın tarihinde General JOHANNES’in, kronoloji açısından Papa JOHANNES’İN Got tarihindeki rolünü oynayan devamı olduğu görülüyor. General JOHANNES Gotlarla savaşta ÖLDÜRÜLMÜŞTÜ [695], s.273. Gerçi Procopius burada tariflerini kesinlikle karıştırmakta ve birkaç JOHANNES’ten bahsetmektedir. Bu “birkaç Johannes’in”, daha sonra Livius’un, tarifi için “antik” Junius Brutus adını kullandığı bir tek kolektif karaktere dönüşmüş olması mümkündür.
2a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquinius Savaşı’na tüm Tarquiniuslar sımsıkı beraberlik içinde bulunan tek bir klan olarak katılmaktadır, yani Gururlu L. Tarquin, S. Tarquinius (Küçük Tarquinius), L. Tarquinius Collatinus ve diğerlerinden oluşan tek bir hanedan oluşturuyorlarmış gibi görünmektedir.
# 2b. GOT SAVAŞI. Gotlar da Got Savaşı’na sımsıkı bir birlik içinde, tek bir hanedan olarak hareket ederek katılmaktadır. Kralları bu sımsıkı gruptan oldukça kısa ve çalkantılı bir dönem içinde seçilmiştir: Vitiges, Uraya, İldibad, Totila, Teya [196], 1. cilt.
3a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, kralların Roma’dan kovulmasından sonra KONSÜL enstitüsü ortaya çıkmıştır. Yani, Roma’da bir yıllık süre için konsüllerin seçilmesine başlanmıştır. Burada, Roma’da güya M.S. VI. yüzyılın ortasına kadar birkaç yüzyıl boyunca faaliyet gösteren ünlü konsül enstitüsü söz konusudur [72], [482], Kitap 2:11, s.98-99.
# 3b. GOT SAVAŞI. İtalya’da güya M.S. VI. yüzyılın ortasında konsül enstitüsü SONA ERMİŞTİ [196], 1. cilt. Res. 5.9’a bakınız. Bu, aynı konsül enstitüsü Titus Livius’un “antik” Roma’sında ortaya çıkmadan önce olmuştu. Yani M.S. 544 yılından önce=Şehrin kuruluşundan itibaren 244 yılı + 300 yıldır. Burada Şehrin kuruluşundan itibaren 245 yılının “antik” Roma Cumhuriyeti’nin ve konsül enstitüsünün ilk yılı olduğu düşünülmektedir [72].
Gregorovius, güya M.S. VI. yüzyıldan bahsederken şöyle demişti: “ROMA’NIN SON KONSÜLÜ 534 yılındaki Decius Theodore Pavlinus idi... ona ün kazandırmış olan tek şey Roma konsül dizisinin son konsülü olmasıdır.” [196], 1. cilt, s.319-320. Böylelikle şunu görüyoruz: 1053 yıllık, yani T=X+300 formülüne göre oynamayla, Titus Livius’a göre “antik” konsül enstitüsünün başladığı yer TAM DA Skaliger kronolojisine göre Batıda Üçüncü Roma İmparatorluğu’ndaki konsül enstitüsünün “bittiği” yere denk düşmektedir. Aynı zamanda Orta Çağ Roması’nın Skaliger tarihinde güya M.S. VI. yüzyıldan itibaren, Skaliger tarihçilerinin kaçamaklı şekilde söyledikleri gibi, sürekli “konsül enstitüsünün izlerine” rastlanmaktadır [196], 1. cilt. Bazı tarihçiler Orta Çağ Roması’ndaki (yani güya M.S. VI. yüzyıldan sonra) “Orta Çağ konsül enstitüsünü gömmek” isteklerine rağmen, tek tük Orta Çağ Roma KONSÜLLERİNE “yine de rastlandığını” itiraf etmek zorunda kalmaktadır. Gerçi nedense tam listeleri günümüze “ulaşmamıştır”. Buna karşılık, cumhuriyet ve imparatorluk dönemlerinin Eski Çağ Roması’na ait olan “antik” konsüllerinin listelerinin günümüze ulaşmış olması gerçekten şaşırtıcıdır [72]. Yeniden yapılandırmamıza göre burada, Orta Çağ Roma konsüllerinin esrarengiz bir şekilde kaybolmuş olan Orta Çağ listeleri söz konusudur. Ancak bu listeler tarihçiler tarafından zorla “derin geçmişe” atılmıştı. Sonuç olarak, XI-XVI. yüzyıllara ait olan Orta Çağ tarihi gözle görülür biçimde “çıplak kalmış” ve suni karanlığa dalmıştı.
4a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre Şehrin kuruluşundan itibaren 245 yılında (yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamayla M.S. 545 yılında) Orta Çağ Belisariusu’nun sureti olan “antik” P. Valerius KONSÜLLÜĞE atanmıştı. Valerius ve Brutus kralların kovulmasından hemen sonra ortaya çıkmış olan “antik” Roma Cumhuriyeti’nin ilk konsülleridir. Valerius ve Brutus UZUN “antik” konsüller DİZİSİNİ başlatmıştı. Listeleri büyük oranda günümüze ulaşmıştır [482], Kitap 2:1, s.101; [72], s.206.
# 4b. GOT SAVAŞI. Belisarius, Gotlarla savaşın ilk aşamasından sonra İtalya’dan Farslılarla savaşa gönderilmişti. İtalya’da 543 yılının sonunda–544 yılının başında tekrar ortaya çıkmıştı [196], 1. cilt, s.319. Livius’un verdiği tarihin 1053 yıllık oynamayla Orta Çağ tarihi ile hemen hemen UYUŞTUĞUNU görmekteyiz. Belisarius’un, Orta Çağ Roması’nın Gotların kovulmasından sonraki ilk KONSÜLÜ ya da ilk KONSÜLLERİNDEN biri olduğunu görüyoruz [196], 1. cilt. Kendisi Orta Çağ Roma konsülleri DİZİSİNİ başlatmıştı. Konsüllerin listeleri günümüze ulaşmamıştır [196], 1. cilt.
5a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’un söylediğine göre, Voluzius’un oğlu Valerius Şehrin kuruluşundan itibaren 245, 246 ve 247 yıllarında olmak üzere üç yıl boyunca konsüllük yapmıştı. Sonra bu görevden uzaklaştırılmıştı [482], cilt 2:15, s.120; [72], s.206. Bu tarihlerde yukarıya doğru 1053 yıllık oynama sonucunda M.S. 545, 546 ve 547 yılları ile karşılaşmaktayız.
# 5b. GOT SAVAŞI. Belisarius İtalya’ya tekrar gelip orada güya M.S. 544 yılından 548 yılına kadar, yani 3-4 yıl boyunca kalmıştı. Belisarius, İmparator I. Justinianos’un onu geri çağırması üzerine güya 548 yılında İtalya’yı terketmişti [196], 1. cilt, s.401-402. Bu verileri Titus Livius ile karşılaştırdığımızda, gösterdiğimiz iki zaman aralığının, sadece (3-4 yıllık) uzunlukları açısından değil “antik” tarihlerin yukarıya doğru 1053 yıllık oynamalarından sonraki zaman ekseni açısından da uyuştuğunu görmekteyiz.
6a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, Komutan Valerius 248 yılında (yani 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 548 yılında) konsüllükten uzaklaştırıldıktan sonra bir müddet hayatta kalmıştı. Şehrin kuruluşundan itibaren 251 yılında, yani tarihler yukarıya doğru oynadığında M.S. 551 yılında ölmüştü [482], Kitap 2:16, s.122.
# 6b. GOT SAVAŞI. Komutan Belisarius İtalya’dan geri çekildikten sonra bir müddet boyunca hayatta kalmıştı. Güya M.S. 561 yılında ölmüştü. Bu bilgiler bulanıktır [64], s.84. Titus Livius ile karşılaştırdığımızda, Valerius’un (güya 551 yılı) ile Belisarius’un (güya yaklaşık 561 yılı) ölüm tarihleri arasında sadece 10 yıllık bir fark olduğunu görmekteyiz. Bu, 1053 yıllık kronoloji oynamasına kıyasla hiç de çok değildir. Ayrıca, “biyografilerinin” bütün önceki asıl noktalarının, tarihlerin T=X+300 formülüne göre katı oynamalarından sonra çok iyi bir şekilde uyuştuklarını hatırlatalım.
7a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, Valerius-Voluzius, Şehrin kuruluşundan itibaren 248 yılında (yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 548 yılında) konsüllükten ve diğer devlet işlerinden uzaklaştırılmasına rağmen, 251 yılında (yani oynamadan sonra M.S. 551 yılında) ölmeden az önce yine de BİR KEZ DAHA bir yıl için konsüllüğe atanmıştı [482], Kitap 2:16. Valerius’un “haklarının” bu “iadesi” ÖLMEDEN HEMEN ÖNCE ortaya çıkmıştır [482].
# 7b. GOT SAVAŞI. Valerius güya M.S. 548 yılında İtalya’dan geri çekilip vatana ihanetle suçlanmasına rağmen “kendini yine de TEMİZE ÇIKARTABİLMİŞTİ; çok geçmeden serbest bırakılmış, eski RÜTBESİNİ kazanıp malının bir kısmını geri almıştı [64], s.84. Bütün bunlar Livius’un Valerius-Voluzius ile ilgili olarak anlattıklarına pek benzemektedir. Belisarius’un “haklarının” “iadesi” ÖLÜMÜNDEN AZ ÖNCE ortaya çıkmıştır. “Malının bir kısmını geri almış, mamafih ONU KULLANAMAMIŞTI, ÇÜNKÜ ÇOK GEÇMEDEN ÖLMÜŞTÜ” [64], s.84. Titus Livius’un tarifiyle oldukça belirgin bir paralelliğin olduğu ortadadır.
8a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, Valerius öldüğünde BÜYÜK BİR ŞANA sahipti. Livius, “Valerius ölmüştü, herkesin fikrine göre hem barış sırasında hem de savaş sırasında büyük ŞANA SAHİP OLAN, ÖNDE GELEN İNSAN” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:16, s.122.
# 8b. GOT SAVAŞI. Belisarius, öldüğünde BİR MİLLİ KAHRAMAN olarak görülüyordu. BÜYÜK KOMUTAN kendisini ESKİ KAHRAMANLARLA bir tutan faaliyetlerde bulunup ölmüştü [196], 1. cilt, s.402. Bu nitelik güya M.S. VI. yüzyıldaki Got Savaşı’nın kişileri arasında EŞSİZdir [196].
9a. TARQUİNİUS SAVAŞI. O döneme ait olan tek büyük komutan Valerius- Voluzius’un SEFALET İÇİNDE ÖLMESİ şaşırtıcıdır. Livius, “Muazzam şana sahip olan, ancak parası GÖMÜLMEK İÇİN bile yetmeyen... P. Valerius ölmüştü. Cenaze masrafları hazineden karşılanmıştı” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:16, s.122.
# 9b. GOT SAVAŞI. Hemen hemen AYNISI Belisarius hakkında da söylenmektedir. Got Savaşı döneminin tek ünlü komutanı Valerius-Voluzius da SEFALET İÇİNDE ÖLMÜŞTÜ. Ona geri verilmiş olan maldan faydalanamamıştı ve “efsanenin onu insan mutluluğunun geçiciliğinin simgesine dönüştürdüğü bir DÜŞKÜNLÜK VE UNUTULMUŞLUK İÇİNDE” ölmüştü [196], 1. cilt, s.402. Belisarius tutuklandığında “malına el konulmuştu” [64], s.84.
10a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’un yazdığına göre, “teveccüh gören Valerius, (Tarquiniuslarla savaşı kazandıktan sonra – A.F.) sadece başkalarını imrendirmekle kalmamış, ama ayrıca MÜTHİŞ SUÇLAMALAR ile birleştirilmiş ŞÜPHELERE maruz kalmıştı... Rivayete göre krallık iktidarını almayı hedefleyip... kendisine Velia’nın zirvesinde bir ev kurmuştu: Güya fethedilmez bir kale... Bu tür konuşmalar ve halkın onlara inanması konsülü (yani Valerius’u – A.F.) öfkelendirmekteydi... Halkı toplantıya çağırıp... kürsüye çıkmıştı.” [482], Kitap 2:16, s.122. Valerius, iktidarı ele geçirme suçlamasını özenli bir şekilde reddettiği ateşli bir nutuk söylemişti. Üstelik Livius şu sözlerini de alıntılamaktadır: “Acaba... şüphenin hakaret edemeyeceği kadar büyük bir kahramanlığa hiç saygı göstermeyecek misiniz? Kralların en müthiş düşmanı olan ben, kendimin krallık iktidarına heves etmekle suçlanacağımdan korkmak zorunda mıydım?” [482], Kitap 2:7, s.109. Valerius’un bu niteliği eşsizdir. Livius’ta, “antik” Cumhuriyetin tüm varlık dönemi boyunca, güya ta M.Ö. I. yüzyıla kadar, suçlamaya uğrayan başka bir konsül bulamadık.
# 10b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında Belisarius da İHANETLE SUÇLANMIŞTI. Sözüm ona Gotlar, Belisarius’u I. Justinianos’tan koparıp kendilerine Belisarius’un güçlü ordusunun desteğini sağlamak için ona İTALYA’NIN TACINI teklif etmişler. Belisarius güya 539 yılında Gotların kralı Vitiges’i bozguna uğratmıştı. Tam da o zaman Gotlar’ın Belisarius’a KRALLIK TACINI teklif ettikleri söylenmektedir [196], 1. cilt, s.372. Güya 539 yılının sonunda Belisarius İtalya’dan bir gemi ile gitmeden önce, yeni Got Kralı İldibad “Belisarius’a, KENDİSİNİ İTALYA’NIN KRALI İLAN ETME SÖZÜNÜ (! - A.F.) TUTUP VADETTİKLERİNİ GERÇEKLEŞTİRİRSE, kendisinin, İldibad’ın, yanına gelip AYAKLARINA KOYU MOR BOYAYI KOYACAĞINI söylemeleri için elçilerini göndermişti” [196], 1. cilt, s.373. Ancak “Belisarius... Gotları kandırıp tacı imparatorun (Justinianos’un - A.F.) emrine vermişti” [196], 1. cilt, s.372. Sonra ise şanla taçlanmış olan kahramanımız, “imparatora karşı başkaldırmak istemeyince rahatça Bizans’a yönelmişti.” [196], 1. cilt, s.373. Buna rağmen, güya GOTLARA İTALYA TACINA RIZA GÖSTERMEK İÇİN SÖZ VERMİŞ OLMASI Belisarius’un tutuklanmasına ve malına el konulmasına sebep olmuştu [64], s.84.
Böylelikle ortaya çıkan paralelliği daha net bir şekilde vurgulamak için yukarıda anlattığımız olayların iskeletini çıkaralım:
1) Büyük komutan Valerius ihanetle suçlanmıştı: Krallık iktidarına hevesten.
# 1) Büyük komutan Belisarius ihanetle suçlanmıştı: İtalya tacını ele geçirme niyetinden.
2) Valerius’un suçlanması büyük bir ihtimalle bazı gerçek olgulara dayanmaktadır.
# 2) Belisarius’un suçlanması gerçek olgulara dayanmaktadır: Gotlarla görüşmesi sırasında İtalya tacını ele geçirmeyi kabul etmesine dayanmaktadır.
3) Valerius konsüllük iktidarından uzaklaştırıldıktan sonra Livius’a göre imparatorun gözünden düşmüştü.
# 3) Belisarius ihanetle suçlanması yüzünden İtalya’dan geri çağrılmıştı. Sonra tutuklanmıştı. İmparatorun gözünden düşmüştü.
4) Valerius Roma’daki halka açık bir toplantıda konuşma yaparak suçlamayı yalanlamaya çalışmıştı.
# 4) Belisarius Yeni Roma’ya gelip herhalde suçlamayı kaldırmaya çalışmıştı. Mamafih, mahkeme ile ilgili bilgiler günümüze ulaşmamıştır.
5) “Valerius duruşması” sırasında, krallık iktidarını ele geçirmek isteyenin, kanunların himayesi altından çıktığı ve malının müsadere edileceği konusundaki yasa tasarısı onaylanmıştı” [482], Kitap 2:8, s.109. Herhalde tam da bunun için Valerius’un malı müsadere edilmişti. “Sefalet içinde öldüğünü” hatırlatalım.
# 5) Belisarius’un malı müsadere edilmişti. Sefalet içinde ölmüştü.
6) Livius, “Sonra konsül (Valerius – A.F.) onu yalnızca krallık iktidarını ele geçirmek istemesi ile ilgili şüphelerden kurtarmakla kalmamış... bütün işi ters yöne çevirip... onu halkın sevgilisi yapan yasa tasarıları önermişti.” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:8, s.109. Valerius konsüllüğe tekrar atanmıştı.
# 6) Sonra Belisarius bağışlanmıştı. Eski rütbelerini geri almıştı. Eski şanını tekrar kazanmıştı.
7) Bütün bu olaylar, yukarıya doğru 1053 yıllık oynamayla, Şehrin kuruluşundan itibaren M.S. 245-256 yıllarında meydana gelmişti.
# 7) Tarif edilmiş olan olaylar güya yaklaşık M.S. 544-548 yıllarında ortaya çıkmıştı. Güya 548 yılında Belisarius ihanetle suçlanması üzerine İtalya’dan geri çağrılmıştı. Yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra Orta Çağ tarihlerinin “antik” tarihler ile çok iyi uyuştuklarını görüyoruz.
11a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquinius Savaşı devam etmektedir. Tarquiniuslar ROMA’DAN BELİRLİ BİR UZAKLIKTA bulunmakta ve zaman zaman ona saldırmaktadır. Şehrin kuruluşundan itibaren 243-244 yıllarında (yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamayla M.S. 543-544 yıllarında). Tarquiniusların kralı Gururlu Tarquin Roma’ya, ROMA SENATOSUNA bir MEKTUP göndermiştir [482], Kitap 2:3, s.102.
# 11b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı devam etmektedir. Gotlar ROMA’DAN BELİRLİ BİR UZAKLIKTA bulunmakta ve zaman zaman başkente seferler gerçekleştirmektedir. Gotların yeni kralı Totila, Napoli’den “ROMA SENATOSUNA bir MEKTUP” göndermiştir [196], 1. cilt, s.476. Livius’un “antik” tarihleri ile çok iyi paralelliği görmekteyiz.
12a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius Roma Senatosu’na “(Kral Tarquinius’tan gelen – A.F.) malın geri verilmesini isteyen ama KRALLARIN GERİ DÖNMESİ İLE İLGİLİ BİR SÖZ BİLE SÖYLEMEYEN kral elçilerinin geldiklerini” yazmaktadır. İstekleri Senato tarafından dinlendikten sonra bununla ilgili toplantı birkaç gün devam etmişti” [482], Kitap
2:3, s.102. Senatörlerin toplantısı uzun sürmüştü. Livius, “Malın geri verilmesinden vazgeçilmesinin savaşa sebep, malın geri verilmesinin kabul edilmesinin ise savaşın sürdürülmesine araç ve yardımcı olabileceğinden korkmaktaydılar” diye anlatmaktadır [482], Kitap 2:3, s.102.
# 12b. GOT SAVAŞI. Got Totila Roma Senatosu’na gönderdiği mektupta Rumları Gotlara karşı kadirbilmezlikle suçlamıştı. Ancak mektupta GOTLARIN ROMA’YA KRAL OLARAK DÖNME İSTEKLERİ İLE İLGİLİ BİR SÖZ BİLE YOKTUR. Totila’nın mektubunda savaş niteliğini taşıyan bir talep bile yoktur. Bu Orta Çağ belgesinin tam metni [196], 1. cilt, s.376-377’de gösterilmiştir. Bu arada Totila Rumlar-Yunanların Roma’dan kovulmasını istememiştir. Gotların mektubu Roma’ya tutsak Romalılar vasıtasıyla verilmişti [196], 1. cilt. General Johannes, Totila’nın mektubuna cevap verilmesini yasaklamıştı. Bunun üzerine Totila Romalılara, barışçı şekilde yazılmış olan birkaç tane daha mektup göndermişti [196], 1. cilt, s.377, [695].
13a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquinius’un elçileri Roma’nın gençlerinden destek rica etmişlerdi. Livius, “Krallık iktidarının yeniden kurulmasına yönelik PLANLARI GİZLİCE YAPMAKTAYDILAR... kraliyet ailesinin gece vaktinde şehre gizlice girmesinin sağlanması konusunda görüşmeler yapmaktaydılar” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:3-4, s.102. Sonuçta Roma’da BİR KOMPLO KURULMUŞTU. Bu komploya Roma’nın TANINMIŞ insanları katılmıştı. Ancak komplo AÇIĞA ÇIKARILMIŞ, komplocular tutuklanmış, mahkum edilmiş ve idam edilmiştir [482], Kitap 2:5, s.104-105.
# 13b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında da aynısı ortaya çıkmıştı. “Halk şehrin her yerinde asılmış olan bu çağrıları büyük bir heyecanla okumuştu”. Yunan yöneticileri Roma’nın Aryanizme mensup papazlarının GOTLARLA GİZLİ ANLAŞMALARININ olduğundan kuşkulanmaktaydı [196], 1. cilt, s.377. Demek ki, komploya Aryanizme mensup olan papazlar ve Roma senatosunun başkanı Cethegus dâhil olmak üzere Roma’nın TANINMIŞ insanları katılmıştı. Her şeye rağmen komplo AÇIĞA ÇIKARILMIŞTI. Komplocular Roma’dan kovulmuştu [196], 1. cilt, s.377.
14a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, “Tarquinius olayları (komplonun fiyaskosu ve komplocuların idamını) haber alıp... AÇIK SAVAŞA hazırlanmaya karar vermişti.” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:6, s.106. Livius bu savaşı anlatırken hemen hemen her yerde Gururlu L. Tarquin’den değil de bu ismin içinde bütün Tarquiniusları aynı anda toplayıp tek bir “Tarquinius’ten” bahsetmektedir.
# 14b. GOT SAVAŞI. Tarif edilmiş olan olaylardan sonra, yani Roma’daki komplo fiyaskosu ve komplocuların kovulmasından sonra Got Totila güya M.S. 543-544 yıllarında Roma SEFERİNE ÇIKMIŞTI [196], 1. cilt, s.377. Gotların Got Savaşı sırasında sımsıkı bir grup halinde hareket ettiklerini vurgulayalım. O zamanki kralları tam anlamıyla kral değil, daha çok daimi rezidanslara sahip olan savaş reisleridir [695]. Gotların klanı, Tarquiniusların klanının suretidir.
15a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, Tarquinius’un “Hetruria’nın şehirlerini dolaşmaya” başladığını bildirmektedir [482], Kitap 2:6, s.106. Güya Hetruria’nın sakinlerine, Roma tahtına geri dönmesine yardım etmeleri için “yalvarmıştı”. Büyük bir ihtimalle Tarquinius’un Hetruria’yı kazanan ordusu söz konusudur. Üstelik Livius, “bu konuşmalar etkili olmuştu” diye yazmaktadır. “Tarquinius, krallığın iadesini istemeye ve savaşmak için Rumları takip etmeye gelen” müttefikleri ile birlikte sefere çıkmıştı [482], Kitap 2:6, s.106-107.
# 15b. GOT SAVAŞI. Totila, Got Savaşı sırasında önce Hetruria, Picenum ve Emilia’nın birkaç şehrini ele geçirmeye karar vermişti [196], 1. cilt, s.378. Ancak Procopius’un bu olayları Livius’tan daha doğru bir şekilde tarif ettiğini belirtmek gerekir. Bu örnekte, Totila “Hetruria’nın yardımı için yalvararak dolaşmak” yerine onu düpedüz ele geçirip ordusuna asker etmişti [196], 1. cilt.
16a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Şehrin kuruluşundan itibaren 244-245 yıllarında (yani 1053 yıllık oynamayla M.S. 544-545 yıllarında) Tarquinius’un ve müttefiklerinin orduları Roma’ya yaklaşmıştı [482], Kitap 2:6. ROMA İÇİN SAVAŞ başlamıştı. Livius, “Tarquiniuslar... onlara karşı olan Romalıları kovmuşlardı” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:6, s.107. Mamafih, bunun ardından Romalılar Tarquiniusların müttefiklerini bozguna uğratmışlardı.
# 16b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında “545 yılının yaz mevsiminde Totila Roma’nın önünde kamp kurmuştu” [196], 1. cilt, s.378. Procopius’un tarihlerinin Livius’un tarihleri ile İDEAL bir şekilde uyuştuklarını görmekteyiz. Yukarıya (M.S. 544-545 yılları) bakınız. ROMA İÇİN SAVAŞ başlamıştı. Belisarius Roma’dan geri çekilince “Gotlar” Roma’ya “rahatça” girmişlerdi [196], 1. cilt, s.385. Belisarius’un bu geri çekilmesi Roma ordusunu korumuş oldu.
17a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquiniuslar NEDENSE Romalıları YENMELERİNİ KULLANAMAMIŞLARDI. Tarquiniuslar aniden Roma’dan gitmişlerdi. Livius bunu bir mucizeyle anlatmaya çalışmıştı. Güya gece gür bir ses kopmuştu. Bu ses: “Zafer Romalıların tarafında kaldı” diye söylemişti [482], Kitap 2:7, s.107-108. Bundan “korkan” Tarquiniuslar aceleyle gitmişlerdi.
# 17b. GOT SAVAŞI. Gotlar Got Savaşı sırasında NEDENSE YENGİLERİNİ KULLANAMAMIŞLARDI. Garip bir şekilde Roma’dan gitmişlerdi. F. Gregorovius, “Totila’nın, savaşı tümüyle bitirmek üzere tüm güçlerini Porto’ya göndermemesi ŞAŞIRTICIDIR” diye yazmaktadır [196], 1. cilt, s.391. Mesele şudur ki, Belisarius ile ordusu o anda Porto’da bulunmaktaydı.
18a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, Tarquiniusların ANİDEN geri çekilmeleri üzerine “ortalık ağardıktan sonra düşmanlardan hiçbiri ortada görünmeyince konsül P. Valerius pusatlarını toplayıp parlak bir başarı ile Roma’ya dönmüştü.” diye yazmaktadır [482], Kitap 2:16, s.122. Bu olay Şehrin kuruluşundan itibaren 245 yılında, yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 545 yılında olmuştu.
# 18b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında Gotların Roma’dan ANİDEN gitmelerinin ardından “Belisarius... geriye kalan ordusuyla şehre (Roma’ya – A.F.) girmişti... Büyük komutan, şanını kazandığı yere girer girmez, dehası ve mutluluğu yüzde yüz artıp ona geri dönmüştü” [196], 1. cilt, s.396. Gotlar bundan sonra geri dönmeye çalışmalarına rağmen hemen püskürtülmüşlerdi [196], 1. cilt, s.397. “Bu 547 yılının ilkbaharında olmuştu” [196], 1. cilt, s.396. Roma için savaş M.S. 545 yılından 547 yılına kadar sürmüştü. Livius’un tarihlerinin (545 yılı) Prokopius tarihleri (545-547 yılları) ile MÜKEMMEL BİR ŞEKİLDE UYUŞTUKLARINI yine görmekteyiz.
19a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Belirttiğimiz gibi Livius, P. Valerius’un Tarquiniusları yenmesini MUCİZE olarak değerlendirmişti. Tanrı Silvanus’un Arsia ormanından gelen sesi Roma’nın düşmanlarına dehşet salıp onları kaçırmıştı [482], Kitap 2:7, s.108.
# 19b. GOT SAVAŞI. F. Gregorovius, Procopius’a göre Got Savaşı’nı tarif ederken çok benzer bir görünüme dikkat çekmektedir. “Gotların, yarısı açık olan Roma’da uğradıkları başarısızlık ve Belisarius’un gösterdiği başarılı direniş ücra bölgelerin tüm sakinlerini bile büyük hayrette bırakıp şaşırtmıştı” [196], 1. cilt, s.398.
20a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Roma için ilk başarısız savaştan sonra (burada Tarquiniuslar Roma’dan kovulduktan sonraki İLK savaş söz konusudur) Tarquiniuslar Kral PORSENNA’DAN yardım ricasında bulunmuştu [482], Kitap 2:9, s.111. Ünlü harfler olmadan Porsenna’nın ismi şöyle görünmektedir: PRSNN. Bu savaşa TRKVN-Tarquiniuslar ve PRSNN- Porsenna’nın müttefik olarak katıldıklarını belirtmek önemlidir. PORSENNA’nın P-RASENA ya da P-RUSENA’dan gelmesinin mümkün olabileceğine dikkat edelim. ETRÜSKLERİN kendilerine RASENLER dediklerini hatırlatalım. Tartışmalar için “Krallığın Parlak Devri” kitabı, 3. bölüme bakınız. Bu, “Eski Çağ” Roma tarihçilerinin Porsenna’nın “ETRÜSKLERİN kralı” olduğuna yönelik mesajları ile tümüyle uyuşmaktadır [269], s.186.
# 20b. GOT SAVAŞI. Roma için ilk başarısız savaştan sonra (Gotlar Roma’dan kovulduktan sonraki İLK savaştan sonra) Got kralı Totila, FRANKLARIN kralı Theodebet’ten yardım ricasında bulunmuştu [196], 1. cilt, s.398. Belirttiğimiz gibi, FRANKLARIN ünlü harfsiz ismi olan TRNK, Livius’taki TRKVN’ye yakındır. Ayrıca bulduğumuz paralellikler ışığında Franklar sıklıkla FARSLARI (yani ünlü harfler olmadan PRS) kaplamaktadır. Hatırlatalım ki, Paris=PRS. Pariseiler (herhalde İncil’deki “pharisees”(İng.)), Parij (Rus.) – Paris kelimesinden türemiştir. Devam edelim. PRS’nin, PRUSLAR ya da P-RUSLAR anlamına gelmesi mümkün olabilirdi. Got Savaşı’na (TRKVN- Tarquiniusların sureti olan) Gotlar ile (PRSNN - Porsenna’nın sureti olan) Frankların da müttefik olarak katıldıklarını belirtelim. Üstelik Gotlar ile Frankların, ünlü harfleri olmadan TRNK ismini taşıdıklarını ifade edelim. TRNK ismi, TRK=Türkler, Tatarlara işaret edebilir. Bunun Osmanlı İmparatorluğu’na dair olayların yansıması olması mümkündür.
21a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, Kral Larth Porsenna’nın Tarquiniuslara destek verme kararını alıp onlarla Roma seferine çıktığını belirtmiştir. Bu İKİNCİ Roma seferidir [482], Kitap 2:9, s.111. Kısa süre sonra Porsenna ile Tarquiniusların birleşmiş orduları Roma’ya yaklaşmıştı. Roma senatosu “Roma cahillerinin, korkuları yüzünden kralların girmesine izin verip barışı kabul edeceklerinden” korkmuştu [482], Kitap 2:9, s.111. Livius’un burada gerçekten TRKVN-TRNK’nin, yani Türklerin(?) ve PRSNN-PRSN, yani P- rasenna’nın ya da P-rusların(?), Beyaz Rusların birleşmiş ordularının Roma’ya gittiklerinden bahsetmiş olması mümkündür. Kral Porsenna’nın LARTH ya da L-ART isminin “Moğol” ORDA=ARTAsına işaret etmesi mümkündür.
# 21b. GOT SAVAŞI. Procopius Got Savaşı’nı tarif ederken FRANKLARIN Got Totila’nın ikinci Roma seferine katılıp katılmadığını bildirmemektedir. Üstelik güya Theodebet, Totila kızını istediğinde ret yanıtı vermişti [695], [196], 1. cilt. Ancak kısa süre önce FRANKLARIN (Theodebet) ordusu savaşa gerçekten GOTLARIN TARAFINDA katılmıştı. Got Kralı Vitiges de Romalılar ile savaş sırasında Frank Theodebet’in yardımını kullanmıştı [196], 1. cilt.
22a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, Tarquiniusların ikinci Roma seferini Şehrin kuruluşundan itibaren 246 yılı ile (yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 546 yılı ile) tarihlemektedir. Üstelik Roma ordusunun başında olan Valerius, Larth Porsenna’ya=L-Orda-PRS’a karşı savaşmıştı [482], Kitap 2:9, s.111.
# 22b. GOT SAVAŞI. Gotların ikinci Roma seferi güya M.S. 548-549 yılları ile tarihlenmektedir. Güya 540-544 yıllarında Belisarius İtalya’dan geri çağrılmıştı ve FARSLAR ile yani PRS ile savaş sırasında Roma ordusunun başındaydı [196], 1. cilt, s.401-402. Birincisi, burada Livius’un tarihlerinin Procopius’un tarihleri ile, yani 546 yılının 548-549 yılları ile iyi uyuştuklarını görmekteyız. İkincisi, “antik” L-Orda-PRS=Larth Porsenna’nın Orta Çağ PRS-Farslarını kaplaması ortaya çıkmaktadır.
23a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’un söylediklerine göre, Larth Porsenna ile Tarquiniuslar Roma’yı kuşatmış ama işgal edememişlerdi [482], Kitap 2:10, s.112. Roma savunması sırasında Horatius COCLES özel bir yararlık göstermişti [482], Kitap 2:10, s.112. Sesli harfler olmadan ismi KKLS (kokles) olarak görünmektedir.
# 23b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında Kral Totila Roma garnizonunun kapanmış olduğu Mukaddes Melek Köşkü’nden (Castel Sant’Angelo) başka Roma’nın bir kısmını da kazanmıştı [196], 1. cilt, s.403-404. Gotlara karşı Mukaddes Melek Köşkü’nün yanındaki savaş dâhil olmak üzere Roma savunması sırasında “KİLİKYALI Pavel adlı bir cesur kumandan” özel bir yararlık göstermişti [196], 1. cilt, s.403. Herhalde bu KİLİKYALI, “antik” Livius’un, Tarquiniuslarla Roma savaşını tarif ederken anlattığı COCLES’tir. Ünlü harfleri olmadan “Kilikyalı”, KLKTS ya da KLKS olarak görünürken Livius’un “COCLES’i” KLS olarak görünmektedir.
24a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, Larth Porsenna’nın Roma’yı alamadan “Roma sınırından çekilip gittiğini bildirmiştir [482], Kitap 2:13, s.118. Böylece ikinci Roma savaşı sona ermişti. Bu, “antik” Tarquinius Savaşı sırasındaki SON ROMA SAVAŞIDIR [482].
# 24b. GOT SAVAŞI. Roma kralı Totila, güya M.S. 549 yılında Roma’yı terketmişti [196], 1. cilt, s.404. Böylece ikinci Roma savaşı sona ermişti. Bu, Orta Çağ Got Savaşı sırasındaki SON ROMA SAVAŞIDIR [196], 1. cilt.
&5. SAVAŞIN SONU
a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre Tarquinius Savaşı’nın sonu. # b. GOT SAVAŞI. Procopius’a göre Got Savaşı’nın sonu.
1a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre, Şehrin kuruluşundan itibaren 250 yılında, yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 550 yılında Valerius son kez konsül olarak seçilmişti. Şehrin kuruluşundan itibaren 251 yılında (yani oynamadan sonra M.S. 551 yılında) Valerius, Tarquinius Savaşı’nın sahnesinden kesin olarak çekilmişti [482], s.122.
# 1b. GOT SAVAŞI. Belisarius, Got Savaşı sırasında güya M.S. 548 yılının sonunda– 549 yılının başlangıcında İtalya’dan çekilmişti. Bu kez askerî harekât sahnesini kesin olarak bıraktıktan sonra Got Savaşı artık kendisinin katılımı olmadan bitmişti [196], 1. cilt, s.402. “Antik” Livius’un (550 yılı) ve Orta Çağ Procopiusu’nun (548-549 yılları) tarihlerinin birbiri ile çok güzel uyuştuğunu hatırlayalım.
2a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Tarquinius Savaşı sırasında Şehrin kuruluşundan itibaren
253 yılında (yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 553 yılında) Valerius’un yerine Roma ordusunun İtalya başkomutanlığına T. Lartius atanmıştı [482], Kitap 2:18, s.123. Ünlü harfler olmadan Lartius ismi, L ve R sesleri bazen birbirine dönüştüğü için LRTS ya da NRTS olarak görünmektedir.
# 2b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında, güya M.S. 551 yılında I. Justinianus, Roma ordusunun İtalya başkomutanlığına Belisarius’un yerine Narzes’i (bazen Narses denir) atamıştı. Narzes, Belisarius kadar parlak olmadığı halde Roma’nın ikinci ünlü komutanıdır. Yani “iki” numara denilen bir komutandır. Got Savaşı’nı bitiren odur. Ünlü harfler olmadan NARZES (NARCİUS) isminin NRTS olarak göründüğünü bildirelim. Bu, Titus Livius’un burada bahsettiği “antik” LARTİUS’A, yani LRTS ya da NRTS’ye yakındır.
3a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius, LARTİUS’UN “antik” Roma’nın BİRİNCİ DİKTATÖRÜ olduğunu bildirmektedir. Müstesna yetkilere sahiptir [482], Kitap 2:18, s.123.
# 3b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında NARZES’e müstesna yetkiler verilmişti. Tüm İtalya’nın sınırsız yetkilere sahip DİKTATÖRÜ olmuştu [196], 1. cilt, s.121.
4a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’a göre Şehrin kuruluşundan itibaren 259 yılında (yani yukarıya doğru 1053 yıllık oynamadan sonra M.S. 559 yılında) Tarquiniuslar Roma’dan UZAKTA bulunan bir yerde Roma ordusu ile SON KEZ savaşmışlardı. Bu Tarquinius Savaşı’nın SON muharebesidir. Bir tanesini bile kaçırmadan Livius’un adlarını saydığı BÜTÜN MUHAREBELERDEN bahsettiğimizi vurgulayalım. Bu muharebe, İNANILMAZ BİR ŞİDDETLE DOLU bir savaştı. TARQUİNİUSLARIN TOPYEKÜN BOZGUNU İLE BİTMİŞTİ [482].
# 4b. GOT SAVAŞI. Güya M.S. 552 yılında Kral Totila’nın başında bulunduğu Got ordusu Roma’dan UZAKTA bulunan bir yerde Yunan-Rum ordusu ile SON KEZ savaşmıştı. Bu Got Savaşı’nın SON MUHAREBESİDİR [196], 1. cilt, s.407-408. Böylelikle bu dönemin, orijinal Orta Çağ kaynaklarının adlarını saydıkları tüm temel muharebelerinden bahsetmiş olduk. Son muharebe SON DERECE ÇETİN ve KANLIYDI. ROMALILAR zorlukla da olsa KAZANMIŞLAR, GOTLAR BOZGUNA UĞRAMIŞLARDI [695], [196], 1. cilt.
5a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Livius’un yazdığı gibi, “YANINDAN YARALANMIŞ OLAN” Tarquinius Kralı Gururlu L. Tarquinius etrafına toplanan askerler tarafından güvenilir bir yere götürülmüştü [482], Kitap 2:19, s.125. Kısa süre sonra Cumae’de ölmüştü [482], Kitap 2:21. Ayrıca Tarquiniuslar ile Romalılar arasındaki son muharebeye Kral Gururlu L. Tarquinius ile birlikte oğlu GENÇ Tarquinius da katılmıştı. Titus Livius maalesef adını söylememektedir [482], Kitap 2:19, s.125. Kralın genç veliahdı olması mümkündür.
# 5b. GOT SAVAŞI. Got Savaşı sırasında AĞIR YARALANAN Got kralı Totila kısa süre sonra ÖLMÜŞTÜ [196], 1. cilt, s.407-408. Totila öldükten sonra GENÇ Teya, Gotların Romalılarla son muharebesi sırasında kısa zaman için Gotların kralı olmuştu. Totila’nın yerini almıştı. Ama güya M.S. 553 yılında, yani Totila yenilgiye uğradıktan hemen sonra genç Teya ya da Teyas öldürülmüştü [196], 1. cilt, s.408-411. Büyük bir ihtimalle, burada hem Livius hem de Procopius aynı hikâyeyi anlatmaktadırlar.
6a. TARQUİNİUS SAVAŞI. Bozguna uğradıktan sonra Tarquiniuslar hem “antik” İtalya’nın politik sahnesinden hem de “antik” cumhuriyet Roması’nın tüm tarihinden silinmişti. En azından Livius tümüyle bozguna uğradıklarını bildirip onlardan bahsetmemeye başlamıştır. Geriye kalan Tarquiniusların nereye yerleştiği BELLİ DEĞİLDİR. Livius bu konuda tek bir söz bile söylememiştir.
# 6b. GOT SAVAŞI. Gotlar da bozguna uğradıktan sonra bu döneme ait olan Orta Çağ İtalyası’nın tarihinden SİLİNMİŞLERDİ. İtalya’yı terk etmiş oldukları düşünülmektedir. F. Gregorovius, “Son Gotların... savaş alanından ne tarafa doğru yöneldiklerini BİLMİYORUZ. Atalarının (Odoacer ve Büyük Teoderik döneminde – A.F.) kazandığı çok sayıda yeri kahramanca davranışlar ile ilgili anılarla dolu olan bu mükemmel memleketten gitmeleri TAM BİR BİLİNMEZLİK İÇİNDEDİR” diye yazmaktadır [196], 1. cilt, s.412-413.
Demek ki, Livius’un, yukarıya doğru 1053 yıl oynatılmış olan “antik” tarihlerinin, ezici çoğunlukla, ilgili paralel olayların Orta Çağ tarihleri ile neredeyse tam olarak uyuştuklarını gördük. Yukarıda bahsetmiş olduğumuz sayısal X=A/B katsayısının değeri, Livius’un metninin TARQUİNİUS SAVAŞI’NI tarif eden kısmı için yüzde 74’tür. Başka deyişle, Livius’un bu metninin yüzde 74’ünü, bulmuş olduğumuz Orta Çağ olaylarıyla paralelliklerin içine aldık. Yani, “antik” Titus Livius’un tarif ettiği olayların ezici çoğunluğu için, Orta Çağ dönemine, yani çok daha geç zamana ait olan “analogları” bulmayı başardık.
